Η Σχολή Γονέων, μια πρωτοβουλία που έχει ως στόχο να φέρει τους γονείς πιο κοντά στις προκλήσεις, αλλά και τις χαρές της γονεϊκότητας, αποτελεί ένα φάρο φωτός στην περίπλοκη αυτή διαδρομή. Οργανώνεται από τον ∆ρ. ∆ημήτριο Σιδηρόπουλο, Σύμβουλο Εκπαίδευσης ∆ασκάλων 6ης Θέσης της ∆ιεύθυνσης Π. Ε. Ανατολικής Θεσσαλονίκης και /τιςτους κ.κ ∆ιευθύντριες/∆ιευθυντές της Ενότητας των ∆ημοτικών Σχολείων παιδαγωγικής ευθύνης του. και συμμετέχουν ομάδες ειδικών, ψυχολόγων, παιδαγωγών και εμπειρογνωμόνων στην παιδική ανάπτυξη, προσφέροντας ένα πλούσιο πρόγραμμα εκπαιδευτικών εργαστηρίων, σεμιναρίων και διαλέξεων που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα θεμάτων.
Από την ενίσχυση της επικοινωνίας μεταξύ γονιών και παιδιών, την κατανόηση των συναισθηματικών και ψυχολογικών αναγκών των παιδιών, μέχρι την αντιμετώπιση των προκλήσεων που φέρνει η εφηβεία και τα σύγχρονα διλήμματα που ανακύπτουν από τη χρήση των τεχνολογιών, η Σχολή Γονέων φιλοδοξεί να προσφέρει στους συμμετέχοντες τα εργαλεία και τις γνώσεις που χρειάζονται για να ανταποκριθούν με επιτυχία στις απαιτήσεις της γονεϊκής τους ρόλου.
Μέσα από αυτή την πρωτοβουλία, οι γονείς μαθαίνουν να καλλιεργούν μια θετική, υποστηρικτική και ανοιχτή σχέση με τα παιδιά τους. Εξερευνούν τεχνικές για τη διαχείριση του στρες, την ενθάρρυνση της αυτοεκτίμησης των παιδιών και την ανάπτυξη της αυτονομίας τους. Επιπλέον, η Σχολή Γονέων ενισχύει το δίκτυο υποστήριξης μεταξύ των γονιών, δημιουργώντας μια κοινότητα όπου μπορούν να ανταλλάσσουν εμπειρίες, ανησυχίες και επιτυχίες, αναγνωρίζοντας ότι δεν είναι μόνοι σε αυτό το ταξίδι.
Η Σχολή Γονέων “Μεγαλώνοντας, μαθαίνοντας, αλλάζοντας και επικοινωνώντας με τα παιδιά μας” αποτελεί μια εξαιρετική ευκαιρία για κάθε γονιό να επενδύσει στην πιο σημαντική και προκλητική αποστολή της ζωής τους – την ανατροφή των παιδιών τους. Προσφέρει μια πλατφόρμα για μάθηση, ανάπτυξη και ανταλλαγή, όχι μόνο ενισχύοντας τις γονεϊκές δεξιότητες αλλά και προάγοντας την ευημερία των οικογενειακών μονάδων στο σύνολό τους.
Αυτές τις δύσκολες μέρες, ξέρω ότι το σχολείο σου φαίνεται μακρινό. Τα στοιχεία της φύσης έχουν τη δική τους γλώσσα, μια γλώσσα που μερικές φορές είναι ήπια και κατανοητή, ενώ άλλες είναι σκληρή και ανελέητη. Οι πρόσφατες πλημμύρες που χτύπησαν τις κοινότητές μας έδειξαν το άγριο πρόσωπο της φύσης, αφήνοντας πίσω της καταστροφή, απώλειες, αλλά και ανατροπές στην καθημερινότητα των κατοίκων.
Μέσα σε αυτό το χάος, εσύ το παιδί- αυτό το ατάραχο πνεύμα της φύσης – βρέθηκες αντιμέτωπο με μια αναπάντεχη πραγματικότητα. Εσύ που προετοιμαζόσουν να ανταμώσεις τους φίλους σου στο σχολείο, να ακολουθήσεις τους καθημερινούς σου ρυθμούς, ξαφνικά βρέθηκες μακριά από το σπίτι σου, από τα παιχνίδια σου, από την ασφάλεια που γνώριζες.
Το να εγκαταλείψεις το σπίτι σου, τον τόπο σου, δεν είναι απλά ένα γεγονός. Είναι μια απώλεια, μια πληγή που χρειάζεται χρόνο για να επουλωθεί. Και για ένα παιδί όπως εσύ, αυτή η εμπειρία μπορεί να είναι ακόμη πιο έντονη και συγκλονιστική.
Ξέρω πόσο δύσκολο είναι αυτό που περνάς. Ίσως να νιώθεις θυμό, λύπη ή φόβο για το αύριο. Όλα αυτά τα συναισθήματα είναι φυσιολογικά μετά από αυτό που έζησες.
Μέσα σε αυτό το τοπίο αβεβαιότητας, το μόνο που μπορούμε να σου προσφέρουμε είναι η αγάπη, η υποστήριξη και η κατανόησή μας. Γιατί εσύ που βρίσκεσαι μακριά από το γνωστό σου κόσμο, χρειάζεσαι περισσότερο από ποτέ την αίσθηση της ζεστασιάς και της ασφάλειας που προσφέρει μια κοινότητα.
Είναι ευθύνη μας ως κοινωνία να προστατεύουμε τα πιο ευάλωτα μέλη μας, ειδικά σε τέτοιες στιγμές κρίσης. Πρέπει να προσφέρουμε σε εσάς τα παιδιά τη δυνατότητα να εκφράσετε τα συναισθήματά σας, να κατανοήσετε τι συμβαίνει γύρω σας και να βρεθούν τρόποι για να προσαρμοστείτε στις νέες συνθήκες.
Αλλά πέρα από τη φροντίδα και την υποστήριξη, πρέπει επίσης να προσφέρουμε σε εσάς παιδιά μου ελπίδα. Την ελπίδα ότι, παρά τις αντιξοότητες, μπορούμε να ξαναχτίσουμε, να ανακάμψουμε και να βρούμε ξανά τον δρόμο μας. Την ελπίδα ότι η κοινότητα, με την αλληλεγγύη και τη συνεργασία της, μπορεί να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο.
Μικρό μου παιδί οι θησαυροί που έχασες, τα πράγματα που άφησες πίσω, οι υλικοί θησαυροί που χάθηκαν είναι μόνο αντικείμενα. Αυτό που έχει πραγματική αξία είναι μέσα στην καρδιά σας – η οικογένεια, η ελπίδα, η δύναμη να συνεχίσετε.
Οι πλημμύρες είναι μια υπενθύμιση της αδιακρισίας της φύσης, αλλά και της ανθεκτικότητας του ανθρώπου. Όταν τα νερά υποχωρήσουν, ας θυμηθούμε τις μικρές φωνές που επηρεάστηκαν περισσότερο. Ας ακούσουμε λοιπόν τις φωνές σας. Ας σας δώσουμε χρώματα και χαρτιά για να ζωγραφίσετε τις σκέψεις σας. Γιατί η τέχνη και το παιχνίδι έχουν μαγική δύναμη να γιατρεύουν.
Αγαπητοί γονείς, ακούστε τα παιδιά σας. Αγκαλιάστε τα, δώστε τους χώρο να μιλήσουν. Μόνο η επικοινωνία μπορεί να βοηθήσει σε αυτήν τη δύσκολη περίοδο.
Αγαπητοί δάσκαλοι, οργανωθείτε και προσφέρετε στήριξη. Με δημιουργικότητα και προσαρμογή, μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά στη ζωή των παιδιών.
Κι όταν η καταιγίδα κοπάσει, θα δούμε ξανά το ουράνιο τόξο να χαμογελάει στον ουρανό. Γιατί μετά από κάθε βροχή έρχεται πάντα η ίριδα της ελπίδας, υπενθύμιση ότι το φως θα λάμψει ξανά.
Ας κρατήσουμε λοιπόν τα χέρια και ας βαδίσουμε μαζί σε αυτό το μονοπάτι. Γονείς, δάσκαλοι, παιδιά, όλοι μια οικογένεια. Γιατί μόνο ενωμένοι μπορούμε να δημιουργήσουμε έναν κόσμο ασφαλή, γεμάτο φως και ελπίδα.
Στον κόσμο συμβαίνουν διάφορα γεγονότα που προκαλούν δυστυχία, όπως ο πόλεμος, οι φυσικές καταστροφές, τα ατυχήματα, οι πυρκαγιές και η διαπροσωπική βία (για παράδειγμα, σεξουαλική βία). Από αυτά μπορούν να επηρεαστούν μεμονωμένα άτομα, οικογένειες ή και ολόκληρες κοινότητες.
Ο κάθε ένας μπορεί να χάσει το σπίτι του ή τους αγαπημένους του, να αποχωριστεί από την οικογένεια και την κοινότητα, ή να βιώσει τη βία, την καταστροφή ή τον θάνατο.
Αν και όλοι επηρεάζονται με κάποιον τρόπο από αυτά τα γεγονότα, υπάρχει ένα ευρύ φάσμα αντιδράσεων και συναισθημάτων που μπορεί να έχει κάθε άτομο. Πολλοί, ενδέχεται να αισθάνονται συντετριμμένοι, να βρίσκονται σε σύγχυση ή να είναι πολύ αβέβαιοι για το τι συμβαίνει.
Μπορεί να αισθάνονται πολύ φοβισμένοι ή ανήσυχοι ή να έχουν «μουδιάζουν» συναισθηματικά και να αποστασιοποιούνται. Ορισμένοι, ενδέχεται να έχουν ήπιες αντιδράσεις, ενώ άλλοι πιο σοβαρές. Το πώς κάποιος αντιδρά εξαρτάται από πολλούς παράγοντες.
Ο πόλεμος «κτύπησε» τη γειτονιά μας. Τα παιδιά ρωτούν με αγωνία. Τα παιδιά βλέπουν εικόνες πραγματικού πολέμου, με φαντάρους, με επιστράτευση, με τεθωρακισμένα και όπλα που μέχρι σήμερα τα έβλεπαν στις ταινίες και στις παρελάσεις.
Γιατί γίνεται ο πόλεμος;
Γιατί ο μπαμπάς ή η μαμά αφήνουν τα παιδιά τους και πηγαίνουν στον πόλεμο; Θα γυρίσουν πίσω;
Τι είναι το καταφύγιο;
Πώς θα είναι η επόμενη ημέρα;
Μερικές από τις ερωτήσεις που μπορεί να δεχθούμε τις επόμενες ημέρες στην τάξη μας. Αυτό που πρέπει και μπορούμε να κάνουμε είναι να τα καθησυχάσουμε εξηγώντας τους πως ζούμε σε μια χώρα με νόμους και κανόνες, ένα κράτος που εργάζεται για την ειρήνη και πως δεν πρέπει να ανησυχούν. Να εξηγήσουμε με απλά λόγια στα μικρότερα παιδιά γιατί «τσακώνονται» οι δυο χώρες και ότι σίγουρα υπάρχουν διέξοδοι εκτόνωσης της κατάστασης. με τα μεγαλύτερα μπορούμε να συζητήσουμε συναισθήματα δικά τους, συναισθήματα των παιδιών της εμπόλεμης χώρας, να ζητήσουμε να «μπουν στα παπούτσια τους», να συζητήσουμε πιθανή βοήθεια που μπορούμε να προσφέρουμε.
Σε κάθε περίπτωση πείτε την αλήθεια, εκφράστε τα δικά σας συναισθήματα και διαβεβαιώστε τα πως ό,τι κι αν γίνει, εσείς θα είστε πάντα εκεί για αυτά -το ασφαλές τους καταφύγιο.
Η «Ιστορία του Πέτρου» είναι μια θεραπευτική ιστορία για παιδιά σχολικής ηλικία με τραυλισμό. Ο Πέτρος, ο νεαρός ήρωας της ιστορίας, μετά από μια επίσκεψη στον ορθοδοντικό, καλείται να βάλει ορθοδοντικό μηχάνημα, μασελάκι. Η ιδέα με το μασελάκι δεν του αρέσει καθόλου και αντιδρά, φοβούμενος ότι οι άλλοι θα τον κοροϊδεύουν. Η μητέρα, βλέποντας τον Πέτρο να αντιδρά, κάνει τις δικές της αρνητικές σκέψεις και αναζητά κατάλληλο τρόπο προσέγγισης. Τελικά ο Πέτρος, με την υποστήριξη της μητέρας, διαχειρίζεται τις σκέψεις και τους φόβους του, αναζητά και ανακαλύπτει λύσεις στο πρόβλημα που τον απασχολεί. Τα παιδιά στο σχολείο χειροκροτούν τον Πέτρο που αποφασίζει να κάνει μια παρουσίαση στην τάξη για το ορθοδοντικό μηχάνημα. Η «Ιστορία του Πέτρου», ως μέρος του θεραπευτικού προγράμματος. Ως θεραπευτική ιστορία, «Η Ιστορία του Πέτρου», απευθύνεται σε όλα τα παιδιά και τις οικογένειες, μιας και το μασελάκι ή ο τραυλισμός δεν είναι οι μόνες προκλήσεις που μπορεί να κληθούν να διαχειριστούν.
Συνοδεύει το πρόγραμμα θεραπείας «Λεξιπόντιξ» για παιδιά σχολικής ηλικία με τραυλισμό.
Oδηγός Eκπαιδευτικού για την Aνάπτυξη Kοινωνικών καιΣυναισθηματικών Δεξιοτήτων,Δεξιοτήτων Ζωής και Αυτόνομης Διαβίωσηςγια μαθητές με αναπηρία μέσω Κοινωνικών Ιστοριών
Μια Κοινωνική Ιστορία είναι μια σύντομη ιστορία με συγκεκριμένη μορφή και δομή που περιγράφει με αντικειμενικό και δομημένο τρόπο μια κοινωνική κατάσταση, ένα άτομο, μια ικανότητα, ένα γεγονός ή μια έννοια και συνοδεύονται από εικόνες που αποδίδουν το νόημα του κειμένου. Μπορούν να θεωρηθούν σύντομες γραπτές περιγραφές κοινωνικών καταστάσεων και λειτουργικών τρόπων αντίδρασης σε αυτές. Οι ΚΙ παρέχουν σαφείς οδηγίες για το πώς εκδηλώνονται οι κατάλληλες κοινωνικές αντιδράσεις. Απεικονίζουν τα συναισθήματα, τις σκέψεις και τις συμπεριφορές των άλλων ανθρώπων και βοηθούν το μαθητή/ήτρια να υιοθετήσει συμπεριφορές που διευκολύνουν την αλληλεπίδραση με τους/τις άλλους/ες (Gray, 2015, 2010). Οι ΚΙ σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν ένα βιβλίο με οδηγίες που θα πρέπει το παιδί να ακολουθήσει, αλλά έχουν στόχο να παρουσιάσουν πληροφορίες που θα βοηθήσουν το παιδί να κατανοήσει μια κοινωνική περίσταση (Smith, 2016). Μια Κοινωνική Ιστορία έχει ως βασικό στόχο να παρέχει πληροφορίες που αφορούν στο χώρο και στον χρόνο μιας κατάστασης καθώς στις συμπεριφορές, όσων εμπλέκονται σ΄ αυτήν, αλλά και στα πιθανά της αίτια προκειμένου να συμβάλλει στην ανάπτυξη λειτουργικών κοινωνικών συμπεριφορών, στάσεων, κοινωνικών δεξιοτήτων. Έτσι, το παιδί μαθαίνει να αλληλοεπιδρά, να δημιουργεί σχέσεις με τους συνομηλίκους τους ή άλλους ανθρώπους και να εκπαιδεύεται στην αυτόνομη διαβίωση.
Στο πρώτο μέρος περιλαμβάνονται το θεωρητικό πλαίσιο, η διαδικασία συγγραφής ΚΙ και η αξιοποίησή τους στο σχολείο, αλλά και σε άλλα πλαίσια εκτός σχολείου, όπως στο σπίτι, για την εκπαίδευση των εν λόγω μαθητών/ητριών.
Στο δεύτερο μέρος περιλαμβάνονται οι ΚΙ που έχουν αναπτυχθεί στο πλαίσιο αυτής της Πράξης με αναλυτική περιγραφή των στόχων.
Οι ΚΙ με αυτή τη μορφή χρησιμοποιούνται ως μέσο επικοινωνίας. Το παιδί μπορεί να τις χρησιμοποιήσει για να επικοινωνήσει και να εκφράσει τις ανάγκες του, όπως για παράδειγμα η ιστορία «Μαθαίνω να επικοινωνώ».
Άν θέλετε να έχετε όλες τις ΚΙ του προγηράμματος κλικ εδώ
Γελαστοπούλου Μαρία, Σύμβουλος Β΄ Ειδικής και Ενταξιακής Εκπαίδευσης, ΙΕΠ Παπαμιχαλοπούλου Έρη, Ειδική Παιδαγωγός
Οδηγός εκπαιδευτικού για την ευαισθητοποίηση σε θέματα αποδοχής της αναπηρίας και της διαφορετικότητας και την ανάπτυξη ενταξιακής κουλτούρας στο σχολείο
Στον εν λόγω Οδηγό περιλαμβάνονται δραστηριότητες και συνοδευτικό υλικό:
α) για την ενίσχυση της σχολικής κοινότητας, στην οποία όλα τα μέλη θα πρέπει να νιώθουν ευπρόσδεκτα, β) για την αλληλοϋποστήριξη των μαθητών/τριών, γ) για τη συνεργασία του εκπαιδευτικού προσωπικού με εκπαιδευτικούς, με την οικογένεια και την τοπική κοινότητα και δ) για την αποδοχή της διαφορετικότητας εκπαιδευτικών, μαθητών/τριών και γονέων. Οι εν λόγωδράσεις εμπλέκουν: μαθητές/ήτριες (ανάπηρους και μη σε επίπεδο τάξης και σχολικής μονάδας), εκπαιδευτικούς (σε επίπεδο τάξης και όλου του σχολείου), γονείς (γονείς μαθητών/τριών με και χωρίς αναπηρία) και την ευρύτερη τοπική κοινωνία
Ο Oδηγός δομείται σε δύο μέρη.
Στο Πρώτο Μέρος περιλαμβάνεται το θεωρητικό πλαίσιο α) για την προσέγγιση της αναπηρίας και τις αρχές της Ενταξιακής Εκπαίδευσης καθώς και β) για την αξιοποίηση των βιωματικών δράσεων, της λογοτεχνίας, της τέχνης του θεάτρου και της μουσικής στην εκπαιδευτική πρακτική.
Στο Δεύτερο Μέρος αναπτύσσονται δραστηριότητες ευαισθητοποίησης στα ως άνω αναφερόμενα ζητήματα μέσω βιωματικών δράσεων, αξιοποιώντας το θεατρικό παιχνίδι, τη λογοτεχνία και κυρίως τα παραμύθια καθώς και τη μουσική, οι οποίες αφορούν σε: α) μαθητές/ήτριες, β) εκπαιδευτικούς, γ) γονείς, δ) τοπική κοινωνία.
Το 61ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το οποίο θα πραγματοποιηθεί online από τις 5 έως τις 15 Νοεμβρίου δίνει την ευκαιρία σε παιδιά και εφήβους από όλη την Ελλάδα να απολαύσουν δωρεάν το πρόγραμμα Νεανική Οθόνη τόσο στη σχολική αίθουσα όσο και στο σπίτι τους.Μοναδικές ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους προβάλλονται καθημερινά, για περιορισμένο αριθμό θεάσεων, στο πρόγραμμα εκπαιδευτικών προβολών του Φεστιβάλ, δίνοντας τη δυνατότητα σε παιδιά και γονείς να απολαύσουν κινηματογραφικές οικογενειακές στιγμές.
Οι ταινίες θα είναι διαθέσιμες δωρεάν και τα δύο Σαββατοκύριακα του Φεστιβάλ (7 – 8 και 14 – 15 Νοεμβρίου). Παράλληλα, την Πέμπτη 5 Νοεμβρίου, ημερομηνία έναρξης του Φεστιβάλ και την Παρασκευή 6 Νοέμβριου θα είναι διαθέσιμες για το κοινό οι ταινίες Ένας για όλους (για νέους ηλικίας 15+) και Οι Μαθήτριες (για νέους ηλικίας 16+) που διαγωνίστηκε και στο πρόγραμμα Generation του Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου. Τις καθημερινές, θα έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν τις προβολές μαθητές σχολείων.
Στο βίντεο αυτό παρουσιάζεται η πλατφόρμα σύγχρονης διδασκαλίας Webex από τη σκοπιά μαθητών και γονιών και πιο συγκεκριμένα η διαδικασία σύνδεσης στο Webex και η γνωριμία με το περιβάλλον της πλατφόρμας και τα βασικά κουμπιά που θα χρειαστούν.
μπορείτε να κάνετε κλικ και να κατεβάσετε τον σύντομο οδηγό
▫ Έχω εντοπίσει την ουσία της παιδείας ή τη συγχέω με την εκπαίδευση;
▫ Γνωρίζω ότι η προσωπικότητά μου, ως φορέα και μεταδότη των γνώσεων διαδραματίζει κεφαλαιώδη ρόλο στην όλη παιδαγωγική διαδικασία;
▫ Προβάλλω σύγχρονα ιδεώδη ή αναπαράγω τα παλαιά; Έχουν τα ιδεώδη μου τη φρεσκάδα της παιδικής ψυχής ή αναδίδουν τη δυσοσμία του κατεστημένου;
▫ Τίνος υπηρέτης είμαι; Του μαθητή, του εαυτού μου ή άλλων;
▫ Τι έχω μεταλαμπαδεύσει στα παιδιά μέχρι σήμερα ;
▫ Γνωρίζω ότι η παιδική ζωντάνια είναι παραφυάδα του ενθουσιασμού και ότι ο ενθουσιασμός είναι ισχυρότατο κίνητρο μάθησης;
▫ Το χρυσό ζητούμενο είναι ο θετικός δεσμός με κάθε έναν από τους μαθητές μου. Έχω τέτοιους δεσμούς; Έχω έστω και έναν αρνητικό δεσμό; Γιατί;
▫ Έχω φιλική διάθεση και δημοκρατικό πνεύμα για κάθε ένα παιδί;
▫ Είναι ο κάθε μαθητής μου μέρος της μαθησιακής διαδικασίας; Έχουν όλοι οι μαθητές άποψη μέσα στην τάξη;
▫ Εμπιστεύομαι τους μαθητές μου; Αν όχι, πώς νομίζω ότι θα με εμπιστευτούν εκείνοι.
▫ Προσπαθώ να κατανοήσω τον κόσμο και τις δυνατότητες του παιδιού, ή πασχίζω να προσφέρω στο παιδί τον δικό μου κόσμο;
▫ Πίσω από τις εκδηλώσεις της ανθρώπινης συμπεριφοράς υπάρχουν εσωτερικά κίνητρα, που ωθούν προς αντίστοιχες ενέργειες. Ποια είναι τα δικά μου εσωτερικά κίνητρα;
▫ Συλλαμβάνω ευφάνταστους τρόπους προσέγγισης κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας μου, με τους οποίους μπορώ την κάθε φορά να αποδίδω τη βαθύτερη ουσία των μαθημάτων;
▫ Διαθέτω την ξεχωριστή ικανότητα να ανάγω βαθύτερες ιδέες σε απλούστερους κατανοητούς όρους, έτσι ώστε το μάθημα να κεντρίζει το ενδιαφέρον όλων των μαθητών μου;
▫ Είναι η διδασκαλία μου μια πραγματική εμπειρία ζωής;
▫ Μπορώ να απορροφήσω την προσοχή των μαθητών μου, χωρίς τη γνωστή καταπίεση;
▫ Καταφέρνω ώστε οι μαθητές, όχι μόνο να μάθουν για τις αξίες αλλά να τις βιώσουν, να τις ζήσουν;
▫ Συναντιέμαι με τους μαθητές μέσα σε αμοιβαία ειλικρίνεια; Αντιμετωπίζω ουσιαστικά τα ζητήματα, εργάζομαι , ερευνώ και αναζητώ μαζί με τους μαθητές μου;
▫ Ποιες διαστάσεις έχει η μορφή μου στη συνείδηση του παιδιού; Τι εκπέμπω; Τι ακτινοβολώ; Με έχει απασχολήσει αυτό;
▫ Εκπέμπω αυτοπεποίθηση και δικαιοσύνη; Εκπέμπω αγάπη;
▫ Κατέχω ένα σταθερό σύστημα αξιών;
▫ Κατέχω επαρκή γνώση της προσωπικότητας του κάθε μαθητή μου ξεχωριστά; Με βάση αυτό βελτιώνω τη σχέση του με τον μαθητή;
▫ Είμαι σε θέση να αντιλαμβάνομαι, καταρχήν, τις ανάγκες των μαθητών, να λαμβάνω ταυτόχρονα τα μηνύματα των καιρών και περνώντας τα μέσα από τη διαπροσωπική μας σχέση να τους καθιστώ κοινωνούς πανανθρώπινων ιδεών και αξιών;
▫ Βοηθώ τους μαθητές μου, να οδηγηθούν από τα κατώτερα στάδια ηθικής ανάπτυξης, σε ανώτερα στάδια, που οδηγούν το άτομο στην αυτόνομη ηθική σκέψη;
▫ Γνωρίζω ότι η ελευθερία της προσωπικότητας είναι ανάγκη βιολογική και πνευματική;
▫ Βγάζω από μέσα προς τα έξω, τις ψηλότερες, ευγενέστερες και καλύτερες ιδιότητες που βρίσκονται έμφυτες στον κάθε μαθητή;
▫ Μπορώ να καλλιεργώ και να αναδεικνύω τις ευαισθησίες των μαθητών;
▫ Γνωρίζω ότι θα έχω πετύχει στην αποστολή μου όταν διδάξω σε όλους τους μαθητές μου να αγαπάνε κάθε τι όμορφο;
▫ Επιδιώκω την καλλιέργεια του ήθους των μαθητών; Διευρύνω το πλαίσιο των ηθικών τους αξιών;
▫ Δίνω προτεραιότητα στο να είσαι κάτι, παρά στο να έχεις κάτι;
▫ Αναπτύσσω τα αισθητικά κριτήρια μαθητών μου, που τους κάνουν καλλιεργημένους πολίτες με ευγένεια ψυχής και ήθος ή μήπως φυτεύω στείρα δόγματα;
▫ Γεμίζω την παιδική ψυχή με πνευματικά στοιχεία ρουτίνας ή την καθοδηγώ ώστε να εκδηλώσει την εσωτερική της ενεργητικότητα, να αναπτυχθεί κατά τον εσωτερικό της νόμο και να αναπτύξει τις δημιουργικές της δυνάμεις;
▫ Ικανοποιώ την εσωτερική ανάγκη της ψυχής και του πνεύματος, που λέγεται μάθηση;
▫ Βοηθώ το παιδί να ανακαλύψει με τη μάθηση την άλλη του τάση που λέγεται περιέργεια και έρευνα;
▫ Προετοιμάζω τον μαθητή μου να ενεργεί κατά τέτοιο τρόπο ώστε, σήμερα και αύριο, να είναι ωφέλιμος για τον εαυτό του και για το κοινωνικό σύνολο;
▫ Διανοίγω τους ορίζοντες των μαθητών; Δίνω πλατιά και μακροπρόθεσμη προοπτική για τον κόσμο και για τη ζωή τους;
▫ Δίνω ευρύτερο νόημα στην καθημερινή ζωή των μαθητών μου;
▫ Ενεργώ ως όργανο αφύπνισης ή ως όργανο καταστολής;
▫ Θεωρώ κάποιο παιδί μειονοτικό; Γνωρίζω ότι τότε του στερώ την αξιοπρέπεια και τον αυτοσεβασμό του;
▫ Γνωρίζω ότι μεγάλο κομμάτι της ζωής του παιδιού εξαρτάται, σε μεγάλο βαθμό, από την προσωπική μου εκδήλωση και την προσωπική μου δράση; Ότι εξαρτάται από την προσωπικότητά μου, από τον χαρακτήρα μου, από την παιδαγωγική συγκρότησή μου και τέλος από την πείρα μου;
▫ Καταφέρνω να κάνω τους νέους να διατυπώνουν τις απόψεις τους, να είναι ελεύθερες προσωπικότητες, να ερευνούν και να διατυπώνουν τις σκέψεις τους χωρίς φόβο;
▫ Είμαι το καταφύγιό τους στον άκαρδο κόσμο;
▫ Είμαι πατρικός και στοργικός;
▫ Είμαι στοχαζόμενος, ερευνητής και καινοτόμος δάσκαλος;
▫ Πιστεύω ότι όλα τα πράγματα που κάνω στην καθημερινότητά μου τα υπαγορεύουν οι βαθύτερες πεποιθήσεις που έχω ως άνθρωπος;
▫ Πώς αντιδρώ όταν δέχομαι πιέσεις;
▫ Πιστεύω ότι η αγάπη είναι η δύναμη που τα κάνει όλα;
▫ Πιστεύω ότι η αγάπη είναι καλύτερος δάσκαλος από το καθήκον;
▫ Ποιο είναι το κυριότερό μου προτέρημα και ποιο το κυριότερό μου μειονέκτημα;
▫ Ποια είναι η καλύτερή μου αμοιβή; Η οικονομική ή η αγάπη των μαθητών μου;
▫ Όταν οι μαθητές μου με κοιτάζουν κατάματα ποια συναισθήματα με κατακλύζουν;
▫ Γνωρίζω ότι άμα καλλιεργώ για ένα χρόνο φυτεύω καλαμπόκι, άμα καλλιεργώ για δέκα χρόνια φυτεύω δέντρα και άμα καλλιεργώ για μια ζωή παιδαγωγώ ανθρώπους;
▫ Γνωρίζω τη ρήση του Καζαντζάκη που λέει ότι ιδανικός δάσκαλος, είναι εκείνος που γίνεται γέφυρα για να περάσει αντίπερα ο μαθητής του κι όταν πια του έχει διευκολύνει το πέρασμα, αφήνεται χαρούμενος να γκρεμιστεί, ενθαρρύνοντας τον μαθητή του να φτιάξει τις δικές του γέφυρες;
Η Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών καθιερώθηκε το 1994 από την UNESCO για να μας υπενθυμίσει τον καθοριστικό ρόλο που παίζει ο δάσκαλος μέσα στην κοινωνία, είτε εργάζεται σε μία πλούσια πόλη της Δύσης, είτε σε μια αυτοσχέδια σχολική αίθουσα κάποιας εγκατάστασης προσφύγων.
Ο Π.Σ.Ε.Α.Υ. φιλοξενεί σημαντικές δράσεις των μελών του, που αγαπούν, υπηρετούν και πιστεύουν στην Αγωγή Υγείας.
Το μέλος του Ιωάννα Μενδρινού, Υπεύθυνη Αγωγής Υγείας Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Δ΄Αθήνας, δημιούργησε και μας παρουσίασε ένα όμορφο και χρήσιμο εκπαιδευτικό υλικό Αγωγής Υγείας, με τίτλο «5 ΣΟΥΠΕΡ ΗΡΩΕΣ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ ΜΟΥ», κατάλληλο για μαθητές Νηπιαγωγείου και πρώτων τάξεων του Δημοτικού.
γράφει η Δρ. Ιωάννα Μενδρινού
«Ειδικότερα, το πρόγραμμα «5 Σούπερ Ήρωες στην τάξη μου» αποτελεί ένα υλικό-πρόταση εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων για τις πρώτες μέρες στο σχολείο, διάρκειας μίας εβδομάδας (σε επτά ημερήσιες ενότητες). Απευθύνεται σε μαθητές νηπιαγωγείου και των πρώτων τάξεων του Δημοτικού σχολείου (χωρίς το ευρύ σε πηγές υλικό, να αποκλείει την αξιοποίησή του και σε μεγαλύτερες τάξεις της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης). Οι δραστηριότητες μπορούν να προσαρμοστούν και να εμπλουτιστούν σύμφωνα με τις ανάγκες και δυνατότητες κάθε μαθητικής ομάδας. Προσφέρεται τέλος, υποστηρικτικό και πρόσθετο υλικό για περαιτέρω αξιοποίηση, προέκταση ή εμβάθυνση και video animation παρουσίασης των χαρακτήρων της μυθοπλασίας του προγράμματος με προσβάσιμο τρόπο από όλους/ες τους μαθητές/τριες .Το υλικό παρέχεται σε ψηφιακή μορφή (pdf). Θα πρέπει να ευχαριστήσω θερμά τις συναδέλφους κα Μαρία Γκανάτσιου (ΠΕ60) και κα Πηνελόπη Κερασοβίτη (ΠΕ60) για την πολύτιμη συμβολή τους στη δημιουργία του υλικού αλλά και για τη συνεργατική διάθεση και παιδαγωγική ευαισθησία με την οποία περιέβαλαν το εγχείρημα.«
ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΜΕΛΕΤΗΣΕΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΕΒΑΣΕΤΕ ΣΕ ΜΟΡΦΗ PDF
Το εν λόγω εκπαιδευτικό πρόγραμμα αποτελεί μια ολοκληρωμένη παρέμβαση πρόληψης και ευαισθητοποίησης των μαθητών σε προσωπικές και κοινωνικές δεξιότητες ζωής, απαραίτητες για την θωράκιση τους στους κινδύνους της σύγχρονης εποχής. Βασίζεται στις αρχές της Πρωτογενούς Πρόληψης και εστιάζει στην ενίσχυση των προστατευτικών παραγόντων: ατομικών (συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξη), σχολικών (δέσμευση του παιδιού με το σχολείο, σχέσεις εμπιστοσύνης με εκπαιδευτικούς και συμμαθητές), περιβαλλοντικών – οικογενειακών (σχέσεις φροντίδας και επικοινωνία στην οικογένεια).
Σε συνεργασία με το ΚΕΝΤΡΟ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΤΩΝ ΕΞΑΡΤΗΣΕΩΝ & ΠΡΟΑΓΩΓΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΟΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ «ΕΛΠΙΔΑ» Υπεύθυνοι: Μαυρομιχάλης Αναστάσης, Μελετίδου Λουκία
«Με την καρδιά ακούς καλύτερα την ουσία τα μάτια δεν την βλέπουν»
Το πρόγραμμα βοήθησε στα παιδιά να καταλάβουν τις αξίες που μας μεταδίδει το βιβλίο του Μ. Πρίγκιπα διατρέχοντας μέσα από πολλές και ποικίλες θεματικές ενότητες οι οποίες θα περιγραφούν παρακάτω. Η ιστορία είχε σαν στόχο να λάβει τέλος με τη θεατρική παράσταση στην οποία θα λάμβαναν μέρος τα παιδιά του σχολείου μας. Ο μικρός πρίγκιπας είναι το μεταφρασμένο βιβλίο του Αντουάν Σαιντ Εξυπερύ . Με μία διαχρονική γοητεία λέει την ιστορία ενός μικροσκοπικού αγοριού που αφήνει την ασφάλεια του δικού του πλανήτη για να ταξιδέψει στο σύμπαν, μαθαίνοντας τις ιδιοτροπίες της συμπεριφοράς των ενηλίκων. Πριν από την προσγείωση στη γη επισκέφτηκε πολλούς πλανήτες και τους κατοίκους τους, όπου όλοι οι ενήλικες ενσαρκώνουν ένα ρόλο. Ο μικρός Πρίγκηπας μεταδίδει μηνύματα συμπόνιας και καλής θέλησης που συνεχίζουν να αγγίζουν τις ψυχές μικρών και μεγάλων. Μπορούμε να μάθουμε 7 μαθήματα ζωής μέσα από το μαγευτικό αυτό παραμύθι.
1)Μην αγαπάτε τους αριθμούς. Οι ενήλικες αγαπούν τους αριθμούς. Όταν τους λέτε για έναν φίλο δε σας ζητούν ποτέ τα ερωτήματα που πρέπει να τεθούν όπως: «τι είδους φωνή έχει; Ποια είναι τα αγαπημένα του παιχνίδια; Συλλέγει πεταλούδες;» Αντ΄ αυτού ρωτούν: «Πόσο χρονών είναι; Πόσα χρήματα κερδίζει ο πατέρας του;» Πιστεύουν πραγματικά ότι αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να ανακαλύψουν τι είδους άνθρωποι είναι κάποιοι.
2) Φροντίστε τον πλανήτη. Είναι ένα ζήτημα αυτοπειθαρχίας εξηγεί ο μικρός πρίγκιπας . Το πρώτο πράγμα το πρωί είναι να φροντίζει κάποιος τα δόντια του , να πλένει το πρόσωπό του. Το δεύτερο να φροντίσει τον πλανήτη του.
3)Μην κρίνετε τους άλλους με τα λόγια τους αλλά με αυτό που κάνουν. Το τριαντάφυλλο που με πλήρωσε με το άρωμά του είχε φέρει χαρά στη ζωή μου . Δεν πρέπει να το αφήσω. Θα έπρεπε να είχα αναγνωρίσει τι ευαίσθητη γλυκιά ψυχή υπήρχε κάτω από τα μάλλον ανόητα παιχνίδια του.
4) Οι σχέσεις κάνουν τη ζωή να αξίζει. Τι σημαίνει εξημέρωση; Συχνά ξεχνιέται είπε η αλεπού αλλά υποθέτω ότι σημαίνει να κάνουμε κάποιες σχέσεις. Σχέση είπε η αλεπού. Και εξήγησε στο μικρό πρίγκιπα ότι με την εξημέρωση θα δημιουργηθεί μία σχέση και έτσι ο ένας θα χρειάζεται τον άλλον. Θα είναι μοναδικός ο καθένας για τον άλλον.
5)Τα σημαντικά πράγματα στη ζωή δεν μπορείτε να τα δείτε με τα μάτια. Μόνο με την καρδιά βλέπουμε τα πράγματα καλύτερα. Αναφέρει ο συγγραφέας «μόλις ο μικρός πρίγκιπας κοιμόταν τον σήκωσα στην αγκαλιά μου και επέστρεψα ξανά στο δρόμο μου. Ήμουν τόσο συγκινημένος και νόμιζα ότι πήρα στην αγκαλιά μου έναν από τους πιο ευαίσθητους ανθρώπους (θησαυρούς) , ότι δεν μπορεί να πάρει τίποτα πιο εύθραστο σε όλη τη γη. Αυτό που έβλεπα ήταν το κέλυφος δεν ήταν τίποτε περισσότερο. Αυτό που είναι πραγματικά σημαντικό δεν μπορώ να το δω.
6) Είναι ο χρόνος που δίνετα σε κάτι που το κάνει πολύτιμο. Το να προσέχω κάποιον, να τον φροντίζω με κάνει ευτυχισμένο σαν ένα δώρο
7) Θυμηθείτε να κοιτάξετε τα αστέρια. Τα αστέρια σημαίνουν διαφορετικά πράγματα σε διαφορετικούς αριθμούς. Για τους ταξιδιώτες τα αστέρια δείχνουν το δρόμο για άλλους είναι απλά φώτα στον ουρανό. Για τους μελετητές ο κόσμος του άγνωστου που πρέπει να ανακαλυφθεί και να κατανοηθεί. Για τον επιχειρηματία είναι χρυσός. Αλλά όλα τα αστέρια παραμένουν σιωπηλά. Και εσύ; Για σένα και μόνο για σένα τα αστέρια θα γελούν πάντα
Πρωταρχικός σκοπός της επαφής των παιδιών με τον μικρό πρίγκιπα είναι να απολαύσουν το βιβλίο και να εκφραστούν δημιουργικά μέσα από το κείμενο. Όμως μπορούμε να ασχοληθούμε και με άλλους τομείς του αναλυτικού προγράμματος.
Λόγω της μεγάλης έκτασης του βιβλίου δεν μπορεί να διαβαστεί ολόκληρο αλλά να χωριστεί σε συναντήσεις στις οποίες θα διαβάζουμε κάποια κεφάλαια από το βιβλίο
Η σχολική χρονιά στιν COVID-19 εποχή ξεκίνησε και η εκπαιδευτική διαδικασία αποκτά ιδιαιτερότητες και δυσκολίες. Εκπαιδευτικοί και μαθητές καλούνται να επικοινωνήσουν με χρήση μάσκας και σε απόσταση, σε αίθουσες με ανοικτά παράθυρα, που σημαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις ηχορύπανση.
Χρήσιμες συμβουλές από την Dr. Δεβόρα Καγιαδάκη, ΩΡΛ Χειρουργό -Φωνίατρο
Περιλαμβάνει α) θεωρητική εισαγωγή και γενικές πρακτικές οδηγίες και β) προτεινόμενες δομημένες διδασκαλίες για τις πρώτες ημέρες με το άνοιγμα των σχολείων.
Για εκπαιδευτικούς προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας.
Στόχος του Οδηγού είναι να βοηθήσει στη δημιουργία γόνιμων σχέσεων και στην ανάπτυξη της αίσθησης της κοινότητας ανάμεσα στους μαθητές, αλλά και μεταξύ μαθητών και εκπαιδευτικών με το άνοιγμα του σχολείου.
Ένα πολύτιμο στα χέρια κάθε εκπαιδευτικού γραμμένο από:
Η εξ αποστάσεως σχολική εκπαίδευση είναι μια πρωτόγνωρη, για τους περισσότερους εκπαιδευτικούς, εμπειρία, η οποία προκειμένου να εφαρμοστεί σωστά και αποτελεσματικά προϋποθέτει εφαρμογή -με τις απαραίτητες προσαρμογές- της σχετικής μεθοδολογίας.
Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση αποτελεί μια ολοκληρωμένη μεθοδολογία εκπαίδευσης και δεν είναι απλά η χρήση κάποιας συγκεκριμένης τεχνολογίας ή μέσου. Στόχος της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης είναι να δημιουργήσει ο/η εκπαιδευτικός όλες εκείνες τις προϋποθέσεις ώστε να επιτευχθεί η εξ αποστάσεως επικοινωνία με τον/την εκπαιδευόμενο/η, εφαρμόζοντας προσαρμοσμένες διδακτικές πρακτικές της συμβατικής διδασκαλίας και αξιοποιώντας τις δυνατότητες που παρέχουν τα περιβάλλοντα εκπαίδευσης από απόσταση.
Ο οδηγός για τον εκπαιδευτικό σχεδιασμό μαθημάτων εξ αποστάσεως εκπονήθηκε από το Ι.Ε.Π.
Μαμά δεν έχω φίλους! Σίγουρα όλοι θα θυμάστε από το σχολείο κάποιο παιδάκι να κάθεται μόνο του σε μια γωνιά και να μην έχει φίλους ή ακόμη μπορεί να το είχατε ζήσει και εσείς οι ίδιοι αυτό το μαρτύριο. Ναι, μαρτύριο θα το έλεγε κανείς αφού είναι τόσο άσχημο σε ένα χώρο γεμάτο παιδάκια που παίζουν να είσαι τελείως μόνος σε ένα παγκάκι χωρίς κανείς να ενδιαφέρεται για εσένα. Μερικές φορές μπορεί να μην σου δίνουν σημασία άλλες όμως μπορεί να γελάνε μαζί σου. Ό,τι και να έγινε σε εμάς τους ίδιους, πέρασε όμως. Ίσως να άφησε ακόμη άσχημες μνήμες στο μυαλό μας και ανασφάλειες, το θέμα όμως είναι τώρα να βοηθήσουμε τους μικρούς μας φίλους που βιώνουν αυτό το στενάχωρο αυτό γεγονός. Τα παιδιά έχουν την τάση να βάζουν στο περιθώριο, παιδιά που για κάποιο λόγο είναι σε θέση αδυναμίας. Συνήθως αυτό το ρόλο τον παίρνει κάποιο παιδί που φαινομενικά είναι δυναμικός χαρακτήρας και τον ακολουθούν και τα άλλα παιδιά. Ο θύτης δεν είναι μόνο τα αγόρια αλλά και κορίτσια. Τα κορίτσια μπορεί να μην ασκούν σωματική βία, αλλά κυρίως συναισθηματική με λόγια σκληρά που αφήνουν πολλές πληγές στη ψυχούλα που τα δέχεται. Μερικά παιδιά θύματα, μπορεί να εκφράζονται στους γονείς τους και να τους λένε για το μαρτύριο που ζουν. Κάποια άλλα όμως, μπορεί να τα κρατάνε μέσα τους, να τα εχουν αποδεχτεί και να νομίζουν ότι τους αξίζει αυτό που ζουν. Συχνά θα τα δείτε κακόκεφα,αγχωμένα, αλλά και να βρίσκουν δικαιολογίες για να μην πάνε σχολείο.
Τι πρέπει να κάνεις όταν παρατηρήσεις τέτοιες συμπεριφορές ή όταν το παιδί σου , σου μιλήσει γι ‘ αυτή τη κατάσταση.
1.Οι γονείς πρέπει να είναι δίπλα στα παιδιά τους, να σέβονται το χαρακτήρα τους και να μην κάνουν συγκρίσεις με άλλα παιδιά.
2.Το παιδί πρέπει να αποδεχτεί τη διαφορετικότητά του και ο γονιός πρέπει να βοηθήσει το παιδί να αποκτήσει αυτοπεποίθηση και να βγεί πολύ πιο δυνατό από όλη αυτή την κατασταση. Επίσης, πρέπει να καταλάβει πως τέτοιες συμπεριφορές βίας από τα άλλα παιδιά δεν είναι αποδεκτές. Ρωτήστε το παιδί με τρόπο πώς νιώθει και εξηγήστε του ότι είστε δίπλα του και θα το βοηθησετε.
3.Μπορεί να μην μπορεί έμπρακτα ο γονιός να κάνει το παιδί του αγαπητό προς του συμμαθητές του, όμως μπορεί να ανακαλύψει τα ταλέντα του και να το στείλει σε δραστηριότητες όπου μπορεί να κάνει φίλους και να νιώσει δημιουργικό.
4. Καλέστε άλλα παιδιά στο σπίτι σας για να παίξει το παιδί σας. Το σπίτι σας να είναι ανοιχτό για τους φίλους του παιδιού σας.Βοηθήστε το παιδί να οργανώσει διάφορα παιχνίδια πριν μείνει μόνο του με άλλα παιδιά. Έτσι θα σπάσει ο πάγος. Επίσης, πριν φύγετε από δίπλα του, παρατηρήστε που μπορεί να κάνει λάθος.
5.Δώστε στο παιδί σας συμβουλές για το πώς θα αποκτήσει φίλους. Μερικά παιδιά μπορεί να μην το ξέρουν και να πρέπει να τους το διδάξετε.
6.Παίξτε παιχνίδια ρόλων. Μέσα από ρόλους το παιδί θα μάθει να ανταποκρίνεται στις κοινωνικές επαφές του.
7.Ανάλογα με την ηλικία του μπορεί να κάνει κάποιες δουλειές στο σπίτι, αλλά και εξωτερικές. Για παράδειγμα, αν πηγαίνετε μαζί στο περίπτερο ας πληρώνει το παιδί. Έτσι αποκτά αυτοπεποίθηση.
8.Μην ξεχάσετε να μιλήσετε με τη δασκάλα του παιδιού σας για το τι συμβαίνει στο παιδί σας. Η δασκάλα έχει ευθύνη αν βλέπει επιθετική συμπεριφορά από παιδιά να επέμβει και να βοηθήσει. Μπορεί να κάνει παιχνίδια για παράδειγμα όπου τα παιδιά θα χωρίζονται σε ομάδες, αλλά όχι με τους φίλους τους. Έτσι θα γνωριστούν όλοι μεταξύ τους και ίσως αλλάξει και η σχέση τους.
9. Εάν δεν μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί, ζητήστε τη βοήθεια ειδικού.
Η αναζήτηση, συγκέντρωση, κατάταξη, επιμέλεια επιλογής αυτού του υλικού αποτελεί προσπάθεια τριών και πλέον μηνών, της Προέδρου του Πανελληνίου Συλλόγου Εκπαιδευτικών Αγωγής Υγείας, κυρίας Μαρίας Παπαδοπούλου, που τη χάρισε στο όνομα του Πανελληνίου Συλλόγου Εκπαιδευτικών Αγωγής Υγείας σε όλους και σε όλες τους/τις δασκάλους/ες.
Τον Δάσκαλο σήμερα τον χαρακτηρίζει ένα απλό πράγμα: το ότι έχει εντοπίσει την ουσία, όχι της εκπαίδευσης αλλά της παιδείας. Ο Έλληνας Δάσκαλος γνωρίζει καλά ότι:
Η παιδεία στηρίζεται στην κινητοποίηση των βαθύτερων ψυχικών ενδιαφερόντων, όπως είναι ο ενθουσιασμός, η αγάπη για μάθηση και η διεύρυνση των οριζόντων της φαντασίας και της σκέψης του μαθητή.
Η παιδεία διαπνέεται πάντοτε από έναν υψηλό ψυχολογικό χαρακτήρα, άγει σε υψηλότερες σφαίρες τη σκέψη και την ψυχή του μαθητή και, παράλληλα, τον γεμίζει με βαθιά χαρά, αισθήματα υπευθυνότητας, βαθύτερης ψυχικής κινητοποίησης, κοινωνικότητας και πρακτικότητας, τα οποία οδηγούν σε υψηλές θεωρητικές και φιλοσοφικές προεκτάσεις.
Σήμερα καλείται αυτός ο Δάσκαλος να συναντήσει τους μαθητές του και τις μαθήτριές του μέσω διαδικτύου. Να θυμηθούμε ότι τον προηγούμενο καιρό πολλοί από τους/τις δασκάλους/ες έκαναν μεγάλη προσπάθεια να συνδέσουν την τάξη τους μέσω των νέων τεχνολογιών και τη σθεναρή αντίδραση των γονέων.
Σήμερα καλείται αυτός ο Δάσκαλος να κάνει μάθημα με ωράριο μέσω διαδικτύου και εικονικών τάξεων που δεν λειτουργούν, ούτε αργά τη νύχτα.
Μα ο Δάσκαλος ξέρει τον τρόπο, δεν χρειάζεται καθοδήγηση και ας μην υποστηρίζεται από πλατφόρμες που «αντέχουν» στο βάρος μεγάλης επισκεψιμότητας.
Είναι αυτός που μέσα από ένα παραμύθι που θα κοινοποιηθεί μέσω email ή ιστοσελίδας του σχολείου του ή ακόμη και σε κλειστή ομάδα fb (με λογαριασμούς γονέων) μπορεί να ενισχύσει αξίες ζωής, να διδάξει την ελληνική γλώσσα. Είναι αυτός που μέσα από μια περιήγηση εικονική ενός μουσείου να διδάξει ιστορία. Είναι εκείνος που μέσα από απλές ασκήσεις επιβράβευσης σε πλατφόρμες που δημιούργησαν στο παρελθόν άξιοι δάσκαλοι να κάνει μαθηματικά. Μέσα από ένα βίντεο ή μια ταινία να προσεγγίσει διεπιστημονικά όλα τα μαθήματα. Μέσα από ένα σταυρόλεξο online web02 να διδάξει ορθογραφία και μαθηματικά, μέσα από έναν πίνακα linoit να «στηρίξει» τα παιδιά του και να απαλύνει τις φοβίες τους, μέσα από το skype να τους χαμογελάσει και να τους «αγκαλιάσει»… και αν όλα αυτά είναι αδύνατα γιατί το μικρό παιδί δεν έχει υπολογιστή μια τηλεφωνική επικοινωνία μαζί του με ζεστή φωνή θα τα αντικαταστήσει όλα…
Μα πάνω απ’ όλα είναι αυτός ο Δάσκαλος που γνώριζε ότι κύρια αποστολή του σχολείου ήταν το πρότυπο του ανθρώπου – πολίτη και όχι του ανθρώπου – υπηκόου. Όμως δεν τον άκουγε κανένας…
Ένας άνθρωπος με αληθινή παιδεία δε θα σκεπαστεί ποτέ από την ομίχλη της υποτέλειας. Δεν θα επιλέξει ποτέ ανίκανους κυβερνήτες, ούτε θα τους επιτρέψει να βλάψουν τη δική του ή κάποιου άλλου την πατρίδα. Μα δεν τον άκουγε κανένας τον Δάσκαλο…
Ιδού ο Δάσκαλος σήμερα. Είναι αυτός με τον διευρυμένο ρόλο. Είναι αυτός που με την προσπάθεια και την παρουσία του ακτινοβολεί. Είναι αυτός που μεταλαμπαδεύει τον ενθουσιασμό για παραπέρα μάθηση. Είναι αυτός που εμβολιάζει τους μαθητές του με κρίση, με πανανθρώπινες αξίες και με το αληθινό νόημα της ζωής. Είναι αυτός που με όλα τα παραπάνω ξυπνάει στο μαθητή του τον σεβασμό και την αγάπη. Είναι αυτός που εκπέμπει αυτοπεποίθηση, εμπειρία, δικαιοσύνη.
Είναι αυτός που σήμερα είναι σε θέση να αντιληφθεί καταρχήν, τις σημερινές ανάγκες των μαθητών, και τους καθιστά με τις ενέργειές του κοινωνούς πανανθρώπινων ιδεών και αξιών.
Είναι αυτός που συλλαμβάνει ευφάνταστους τρόπους προσέγγισης με τους οποίους θα μπορέσει να αποδώσει τη βαθύτερη ουσία των μαθημάτων, που θα έκανε στη φυσική τάξη.
Ας αφήσουμε τον Έλληνα δάσκαλο ΕΛΕΥΘΕΡΟ να στηρίξει τον Έλληνα μαθητή και την οικογένειά του. Ξέρει αυτός πώς θα το κάνει…
Η 5η Οκτωβρίου καθιερώθηκε το 1994 από την UNESCO ως Παγκόσμια Ημέρα των Εκπαιδευτικών, προκειμένου να τιμήσει πάνω από 60 εκατομμύρια μαχόμενους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης σε όλο τον κόσμο -160.000 από αυτούς διδάσκουν στην Ελλάδα-, που με το έργο τους συμβάλλουν καθοριστικά στην ανάπτυξη, την πρόοδο και την ευημερία των κοινωνιών.
«Τι σχολείο θέλουμε;» Ποιοι; Οι νέοι άνθρωποι ή οι εκπαιδευτικοί ή η πολιτεία;
Τις τελευταίες δεκαετίες όλες οι μεταρρυθμίσεις στο εκπαιδευτικό σύστημα δεν έγιναν με γνώμονα τον μαθητή, αλλά όλους τους υπόλοιπους παράγοντες που εμπλέκονται στον τομέα της παιδείας.
Η παιδεία από παιδοκεντρική και πολυτισμικοκεντρική μετατρέπεται σταδιακά σε οικονομικοκεντρική. Η γνώση γίνεται εμπόρευμα και οι μαθητές προτρέπονται να αγοράσουν γνώση που έχει άμεσο πρακτικό και οικονομικό αντίκρισμα. Το «καλό σχολείο» είναι αυτό που μοιάζει με φροντιστήριο, που τυποποιεί τις γνώσεις και προωθεί την «ωφέλιμη και χρήσιμη γνώση», για να κερδίσει ο μαθητής μια θέση στο πανεπιστήμιο, φτάνοντας στην «πτυχο-λαγνεία».
Οι διεθνείς εξελίξεις στην εκπαίδευση επικαλούνται την παγκοσμιοποίηση ως νομιμοποιητικό επιχείρημα για τις αλλαγές που επιχειρούνται. Έτσι στις συνθήκες της κοινωνίας του ανταγωνιστικού ατομικισμού και της κατανάλωσης, η εκπαίδευση προσαρμόζεται ανάλογα.Το χαρακτηριστικό είναι η εγκατάλειψη της γενικής παιδείας. Στόχος είναι να επιτευχθεί περισσότερο κέρδος, σε όλο και διευρυμένες αγορές, με όλο και πλέον παραγωγικότερο και αποδοτικότερο τρόπο. Τα κριτήρια της επικερδούς επιχείρησης επιβάλλονται σταδιακά και στην εκπαίδευση. Δεν είναι τυχαία η επαγγελματοποίηση της εκπαίδευσης και η συρρίκνωση της γενικής παιδείας.
8 Ways A Child’s Anxiety Shows Up as Something Else
Συγγραφέας Renee Jane
Μετάφραση Άννα Παππά
1. Δυσκολία στον ύπνο
Το άγχος και τα προβλήματα ύπνου έχουν τη σχέση του κοτόπουλου με τα αυγά: Το ένα γεννά το άλλο. Έρευνες έχουν δείξει ότι το άγχος μπορεί να οδηγήσει σε διαταραχές του ύπνου και, αντίστροφα, η χρόνια διαταραχή του ύπνου μπορεί να οδηγήσει σε άγχος. Στα παιδιά, η δυσκολία να κοιμηθούν είναι ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του άγχους. Πολλά παιδιά, έμμονες και ανήσυχες σκέψεις τα κρατούν ξύπνια και κοιμούνται με καθυστέρηση. Άλλα πάλι διακατέχονται από το άγχος ότι αν κοιμηθούν βαριά δεν θα ακούσουν το ξυπνητήρι το πρωί.
2. Θυμός
Η σχέση μεταξύ θυμού και άγχους είναι ένα πεδίο που δεν έχει ερευνηθεί, αλλά στην καθημερινότητα, η εκδήλωση του θυμού στα αγχωμένα παιδιά είναι ξεκάθαρη. Το άγχος εμφανίζεται όταν υπάρχει υπερεκτίμηση μιας επικείμενης απειλής (π.χ. δοκιμασία) και υποτίμηση των ικανοτήτων αντιμετώπισης (π.χ. «δεν μπορώ να το χειριστώ αυτό»). Όταν τα παιδιά μας ανησυχούν υπερβολικά και δεν αισθάνονται ότι έχουν τις ικανότητες για να διαχειριστούν το άγχος, αισθάνονται αβοήθητα. Η αδυναμία οδηγεί σε απογοήτευση που μπορεί να μετατραπεί σε οργή.
Ο θυμός και το άγχος ενεργοποιούνται και τα δύο στο κέντρο απειλών του εγκεφάλου σας. Όταν ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται κάποια απειλή τότε αντιδρά πλημμυρίζοντας το σώμα σας με ορμόνες για να σας κάνει πιο δυνατούς και πιο γρήγορους. Αυτή, η εκ γενετής σοφία, μας προστατεύει από τις απειλές και τον κίνδυνο. Επειδή και ο θυμός και το άγχος ενεργοποιούνται από την ίδια περιοχή του εγκεφάλου και έχουν παρόμοιες φυσιολογικές εκδηλώσεις (γρήγορη αναπνοή, ταχυκαρδία κλπ.), είναι πιθανόν όταν το παιδί σας αισθάνεται ότι απειλείται να αντιδρά με θυμό που είναι μία μορφή προστασίας.
Τέλος, ένας από τους δείκτες γενικευμένου άγχους είναι η «ευερεθιστότητα», η οποία είναι επίσης μέρος του θυμού.
3. Απομάκρυνση
Δεν υπάρχει τίποτα πιο απογοητευτικό για τα παιδιά που κατακλύζονται με άγχος και αισθάνονται ότι η ζωή τους είναι εκτός ελέγχου. Ως έναν τρόπο για να αισθάνονται ασφαλή και παρηγορημένα, επιδιώκουν να πάρουν πίσω τον έλεγχο, συχνά με απροσδόκητους και περίεργους τρόπους. Για παράδειγμα, ένα παιδί ήδη βιώνει την πλημμύρα των ορμονών τού στρες με την προοπτική θα πάει για ύπνο. Δεν είναι δυνατή η επικοινωνία του με ό,τι συμβαίνει και είναι εύκολο να ερμηνεύσουμε την ανυπακοή του παιδιού ως έλλειψη πειθαρχίας, αντί να προσπαθήσουμε να ελέγξουμε μια κατάσταση όπου αισθάνεται ανήσυχο και αβοήθητο. Συνέχεια →
Ενσυνειδητότητα (mindfulness) σημαίνει να εστιάζεις την προσοχή σου σε αυτό που αληθινά είσαι και σε αυτό που συμβαίνει κάθε στιγμή, στο παρόν, χωρίς κριτική. Εν-συνείδητος: να είσαι ανοιχτός στη ζωή, με επίγνωση. Η πρακτική της ενσυνειδητότητας σε βοηθάει να στρέψεις την προσοχή στην αναπνοή, στον εαυτό σου, να παρατηρείς τις σκέψεις και τα συναισθήματα με αποδοχή και καλοσύνη για ό,τι συμβαίνει. Τα παιδιά μπορούν να επωφεληθούν πολύ από την πρακτική αυτή.
Σήμερα υλοποιούνται αρκετά προγράμματα ενσυνειδητότητας -mindfulness- σε σχολεία, κυρίως στις ΗΠΑ και στην Αγγλία. Μέσα από τα προγράμματα αυτά, οι δάσκαλοι και οι μαθητές παίζουν παιχνίδια που έχουν να κάνουν με την παρατήρηση της αναπνοής, των συναισθημάτων, των σκέψεων, των αισθήσεων και του σώματος. Σκοπός είναι να αποκτήσουν τα παιδιά (και οι ενήλικες) μια εσωτερική άγκυρα μέσα τους, έναν τρόπο να συγκεντρώνονται στον εαυτό τους, να ηρεμούν, να νιώθουν καλά και να μπορούν να αντιμετωπίζουν τις καταστάσεις στη ζωή τους με μεγαλύτερη επίγνωση.
Πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι η πρακτική του mindfulness στο σχολείο, στη δουλειά και στο σπίτι, είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για να μειώσει ένας άνθρωπος τα επίπεδα του άγχους και να επωφεληθεί σε επίπεδο υγείας και ευεξίας. Επίσης, η νευροεπιστήμη έχει αποδείξει ότι η πρακτική της συνειδητής αναπνοής (να καθόμαστε ήσυχα νιώθοντας την αναπνοή μας) καλλιεργεί μέρη του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη διαύγεια, τη μνήμη, τη δημιουργική επίλυση προβλημάτων, την ενσυναίσθηση και τη συμπόνια. Βοηθά τα παιδιά να ηρεμούν, να βελτιώνουν τις σχολικές επιδόσεις και να νιώθουν ικανοποίηση από τη σχέση τους με τον εαυτό τους και τους συμμαθητές τους. Η έρευνα αξιολόγησης του προγράμματος mindfulness in schools .b σε 12 σχολεία της Αγγλίας που πραγματοποιήθηκε από τα Πανεπιστήμιο του Southampton, του Cambridge και της Οξφόρδης δείχνει ότι οι μαθητές που το παρακολούθησαν είχαν λιγότερο άγχος στις εξετάσεις μετά τη λήξη του προγράμματος, μπορούσαν να συγκεντρωθούν καλύτερα, ένιωθαν ότι οι διαπροσωπικές σχέσεις στη ζωή τους βελτιώθηκαν, βελτιώθηκε η αίσθηση ευεξίας και μειώθηκαν οι περιπτώσεις νεανικής κατάθλιψης στους εφήβους.
Τα σχολεία μας έχουν ανάγκη από πρακτικούς τρόπους για να καλλιεργούν στους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς δεξιότητες ζωής. Είναι σημαντικό να εντάσσουν οι εκπαιδευτικοί στη διδακτική ώρα 5 λεπτά χαλάρωσης, όπου οι μαθητές κλείνουν τα μάτια και παρατηρούν την αναπνοή που φουσκώνει και ξεφουσκώνει την κοιλιά τους σαν μπαλόνι. Αυτή η απλή δραστηριότητα βοηθά τα παιδιά να εστιάσουν την προσοχή τους σε αυτό που τους συμβαίνει εκείνη τη στιγμή και να ηρεμήσουν. ‘Οπως δείχνουν οι έρευνες, τα αποτελέσματα αυτής της πρακτικής είναι πολύ θετικά και σε πολλά επίπεδα, καθώς η παρατήρηση της αναπνοής μας στρέφει την προσοχή στον εαυτό μας και διαμορφώνει σιγά-σιγά μια εσωτερική πυξίδα και άγκυρα, παντώς καιρού. Είναι καλύτερα όταν ο ίδιος ο εκπαιδευτικός έχει εκπαιδευτεί κατάλληλα και μπορεί να καθοδηγήσει τα παιδιά να καλλιεργήσουν την αποδοχή, την επίγνωση και την συγκέντρωση, με ανάλαφρη διάθεση, σαν παιχνίδι. Τα καλά νέα είναι ότι και στην Ελλάδα ξεκινούν τώρα κάποιοι πρωτοπόροι εκπαιδευτικοί να εντάσσουν δραστηριότητες και παιχνίδια που έχουν να κάνουν με την παρατήρηση της αναπνοής και την ενσυνειδητότηα στην τάξη.
Γράφει: Σιδηρόπουλος Δημήτριος Μ. Ed., M. Th., Ph. D.
Σύμφωνα με τη σύγχρονη παιδαγωγική συζήτηση, οι εκπαιδευτικοί αναπτύσσουν σχέσεις εμπιστοσύνης, όταν έχουν ισχυρές πεποιθήσεις και υψηλές προσδοκίες ότι οι συνάδελφοι εκπαιδευτικοί δρουν με καλοσύνη, αξιοπιστία, ικανότητα, ειλικρίνεια και εξωστρέφεια καθ’ όλη τη διάρκεια εργασίας και παραμονής τους στο χώρο του σχολείου. Ως αποτέλεσμα αναπτύσσουν εσωτερικά κίνητρα και θετικές στάσεις προκειμένου να συμμετέχουν ενεργά σε συλλογικές δράσεις επαγγελματικής εκπαίδευσης, να αναλαμβάνουν ατομικές ευθύνες και ηθικές δεσμεύσεις έναντι της ομάδας, να επικοινωνούν με αμοιβαιότητα, ανοιχτή σκέψη και ενσυναίσθηση και να επιλέγουν συνεργατικές τεχνικές τόσο στη διαχείριση προβλημάτων, όσο και στην επίλυση ενδοομαδικών συγκρούσεων, που ανακύπτουν στην καθημερινή σχολική ζωή. Στην παρούσα εργασία γίνεται αρχικά μία σύντομη βιβλιογραφική ανασκόπηση αναφορικά με την έννοια της εμπιστοσύνης και τη σχέση της με τις σχολικές επιδόσεις των μαθητών, το εκπαιδευτικό έργο των εκπαιδευτικών και το σχολικό κλίμα. Ακολουθεί μία περιγραφική αναφορά στην κλίμακα μέτρησης της εμπιστοσύνης μεταξύ των μελών του διδακτικού προσωπικού με το Διευθυντή και τους συναδέλφους εκπαιδευτικούς. Εν συνεχεία, περιγράφονται οι εκπαιδευτικές δράσεις και οι κοινωνικές συμπεριφορές που είτε εμποδίζουν, είτε ενισχύουν τις σχέσεις εμπιστοσύνης, που αναπτύσσονται ανάμεσα στο Διευθυντή και το διδακτικό προσωπικό και μεταξύ των εκπαιδευτικών του συλλόγου διδασκόντων. Τέλος, διατυπώνονται προτάσεις που υποστηρίζουν με τρόπο θεσμικό, οργανωμένο και επισταμένο τις προσπάθειες των εκπαιδευτικών για οικοδόμηση σχέσεων εμπιστοσύνης στις σχολικές μονάδες.
Για να διαβάσεις όλο το άρθρο το οποίο δημοσιεύτηκε στο τελευταίο τεύχος (Οκτώβριος 2017) του επιστημονικού περιοδικού «Νέος Παιδαγωγός». κάνε κλικ εδώ
Η Ελληνική Μαθηματική Εταιρεία διοργάνωσε τον 13ο Μαθητικό Διαγωνισμό «Παιχνίδι και Μαθηματικά» του περιοδικού «ο μικρός Ευκλείδης» για τους μαθητές της Ε΄ και ΣΤ΄ τάξης του Δημοτικού Σχολείου. Ο διαγωνισμός διεξήχθη την 1 Μαρτίου 2019, ημέρα Παρασκευή, για τους μαθητές της Ε’ και ΣΤ’ τάξης.
Η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου, την ημέρα που γεννήθηκε ο μεγάλος Δανός παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Την καθιέρωσε η Διεθνής Οργάνωση Βιβλίων για
τη Νεότητα (Ιnternational Board on Books for Young People – ΙΒΒΥ) το 1966. Από τότε, κάθε χρόνο, ένα διαφορετικό εθνικό τμήμα της οργάνωσης αυτής ετοιμάζει ένα μήνυμα και μια αφίσα, που διανέμονται σε όλο τον κόσμο, με σκοπό να τονίσουν την αξία των βιβλίων και της ανάγνωσης και να ενθαρρύνουν τη διεθνή συνεργασία για την ανάπτυξη και τη διάδοση της παιδικής λογοτεχνίας.
Το 2018 υπεύθυνο για το υλικό του εορτασμού είναι το Τμήμα της Λετονίας. Το μήνυμα το έγραψε η Λετονή συγγραφέας, ποιήτρια, επιμελήτρια βιβλίων και δραστήριο μέλος προγραμμάτων φιλαναγνωσίας Inese Zandere (γενν. 1958). Μολονότι ανήκει στον κλάδο της φιλοσοφίας, έχει γράψει περισσότερα από 30 βιβλία για παιδιά και νέους, μερικά από τα οποία έχουν μεταφραστεί σε ξένες γλώσσες. Στα έργα της, για τα οποία έχει αποσπάσει μεγάλο αριθμό βραβείων και διακρίσεων, συνυπάρχουν το χιούμορ και οι σοβαρές πλευρές της ζωής, με τρόπο που ενθαρρύνουν τους νεαρούς αναγνώστες να αντιμετωπίσουν μερικές από τις δύσκολες πλευρές του βίου. Έργα της έχουν διασκευαστεί σε κινούμενα σχέδια, θεατρικά έργα κα όπερες για παιδιά. Το βιβλίο της Sister and brother (2017) αναγράφηκε στον Τιμητικό Πίνακα της ΙΒΒΥ. Το 2017 ήταν υποψήφια της Λετονίας για το Διεθνές Βραβείο Άντερσεν (συγγραφή).
Την αφίσα φιλοτέχνησε ο διακεκριμένος καλλιτέχνης Reinis Petersons (γενν. 1981).
Ως σήμερα, έχει εικονογραφήσει περισσότερα από 20 βιβλία. Διακρίνεται για το ανανεωτικό και κάπως εκκεντρικό καλλιτεχνικό του στιλ. Το 2014 ήταν ο υποψήφιος της Λετονίας για το Διεθνές Βραβείο Άντερσεν (εικονογράφηση) και επί πέντε συνεχή έτη (2013-2017) υποψήφιος για το διεθνές βραβείο Astrid Lindgren.
Σε όλες τις χώρες τα παιδιά, οι συγγραφείς, οι εικονογράφοι, οι μεταφραστές, οι βιβλιοθηκάριοι, οι εκδότες, οι εκπαιδευτικοί, γιορτάζουν την παγκόσμια αυτή μέρα με διάφορες εκδηλώσεις σε σχολεία, βιβλιοθήκες, βιβλιοπωλεία, πλατείες και άλλους χώρους, δείχνοντας έτσι την αγάπη και το ενδιαφέρον τους για το βιβλίο και το διάβασμα.
Οι άνθρωποι τείνουν προς τον ρυθμό και την τάξη με τον τρόπο που η μαγνητική ενέργεια οργανώνει τα μεταλλικά ρινίσματα σ’ ένα πείραμα φυσικής ή όπως μια νιφάδα χιονιού δημιουργεί κρυστάλλους από το νερό. Σ’ ένα παραμύθι ή σ’ ένα ποίημα, τα παιδιά χαίρονται τις επαναλήψεις, τα ρεφρέν, και τα πασίγνωστα μοτίβα, επειδή κάθε φορά τ’ αναγνωρίζουν –βάζουν τάξη σ’ ένα κείμενο. Ο κόσμος αποκτά μια υπέροχη ομαλότητα. Θυμάμαι ακόμα πόσο πάλευα με τον εαυτό μου, όταν ήμουν παιδί, για δικαιοσύνη, συμμετρία και ίσα δικαιώματα για το αριστερό και το δεξί: αν χτυπούσα με τα δάχτυλα έναν ρυθμό στο τραπέζι, μετρούσα πόσες φορές έπαιζε το κάθε δάχτυλο, για να μην αδικηθεί κανένα! Όταν χειροκροτούσα, χτυπούσα τη δεξιά παλάμη πάνω στην αριστερή, μα ύστερα σκέφτηκα πως αυτό ήταν άδικο κι έμαθα να κάνω και το αντίθετο –να χτυπώ την αριστερή παλάμη πάνω στη δεξιά. Αυτή η ενστικτώδης επιθυμία για ισορροπία είναι αστεία βέβαια, δείχνει όμως την ανάγκη να εμποδίσει κανείς τη μονομέρεια στον κόσμο. Κι εγώ είχα την αίσθηση ότι ήμουν προσωπικά υπεύθυνη γι’ αυτή την ισορροπία. Συνέχεια →
Το Πανεπιστήμιο Αθηνών (Τμήμα Φυσικής), η Ελληνική Εταιρεία Φυσικής για την Επιστήμη και την Εκπαίδευση (ΕΕΦΕΕ) και η Ένωση Ελλήνων Φυσικών (ΕΕΦ) διοργάνωσαν από κοινού τον Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό Φυσικών «Αριστοτέλης» 2018 για μαθητές της Ε’ και Στ’ τάξης του Δημοτικού Σχολείου
Α’ φάση: την Πέμπτη 08 Μαρτίου 2018 (10:00-11:30) στα δημοτικά σχολεία που θα δηλώσουν συμμετοχή.
Β’ φάση: το Σάββατο 19 Μαΐου 2018 (10:00-11:30) σε εξεταστικά κέντρα μεγάλων πόλεων της χώρας, που θα ανακοινωθούν εγκαίρως από τους διοργανωτές.
Η Ελληνική Μαθηματική Εταιρεία, στο πλαίσιο του περιοδικού «Ο Μικρός Ευκλείδης» που εκδίδει, διοργάνωσε τον 12ο Μαθητικό Διαγωνισμό στα Μαθηματικά, με τίτλο «Παιχνίδι και Μαθηματικά», για μαθητές Δημοτικού. Ο διαγωνισμός διεξήχθη με επιτυχία στις 9 Μαρτίου 2018, ημέρα Παρασκευή, για τους μαθητές των Ε’ και ΣΤ’ τάξεων, κατά τις ώρες 08:15 έως 10:15, με σχετική τροποποίηση του ωρολογίου προγράμματος. Η συμμετοχή στο διαγωνισμό ήταν προαιρετική και μπορούσαν να λάβουν μέρος μαθητές από όλα τα Δημοτικά Σχολεία της χώρας, με τη σύμφωνη γνώμη των γονέων/κηδεμόνων τους.
Η συναισθηματική νοημοσύνη είναι καθιερωμένο στοιχείο της ταυτότητας του καθενός. Έτσι, μεταξύ των ανθρώπων υπάρχουν διαφορές στην ικανότητα να συνδέονται οι σκέψεις με τα συναισθήματά τους. Οι άνθρωποι που είναι καλοί στο να συνδέουν τις σκέψεις με τα συναισθήματα μπορεί να «ακούν» καλύτερα τις συναισθηματικές επιπτώσεις των δικών τους σκέψεων, καθώς και να κατανοούν τα συναισθήματα των άλλων από αυτό που εκείνοι λένε (John D. Mayer, Συναισθηματική νοημοσύνη και ταυτοποίηση των συναισθημάτων 1996). Η συναισθηματική νοημοσύνη, η προσωπικότητα και η ποιότητα αντίληψης των κοινωνικών σχέσεων, μας τοποθετεί στον κύκλο των ανθρώπων με παρόμοιες αντιλήψεις προς τις δικές μας.
Ο JD Mayer (2001, Συναισθηματική νοημοσύνη, ΣΝ, και καθημερινότητα) διατείνεται ότι οι γυναίκες σημειώνουν σημαντικά υψηλότερες τιμές στη συναισθηματική νοημοσύνη από τους άνδρες. Η χαμηλότερη ΣΝ στους άντρες, αποδίδεται κυρίως στη μειωμένη αντίληψη των συναισθημάτων και στη χρήση συναισθημάτων για τη διευκόλυνση της σκέψης. Εδώ αποδίδεται η αποκλίνουσα συμπεριφορά και τα αρνητικά αποτελέσματα των ανδρών έναντι των γυναικών στις τροχαίες παραβάσεις, στην παράνομη χρήση ουσιών και αλκοόλ, και στην κακή σχέση με τους φίλους. Μάλιστα τα ευρήματα παραμένουν σε κάθε ηλικία, κάθε ακαδημαϊκής κατάταξης.
Τα σημερινά παιδιά, κυριολεκτικά ζουν μέσα στη μοναξιά, χωρίς επαρκή επικοινωνία και επαφή. Λείπει το πάθος, και η συγκίνηση για κάτι καλύτερο είναι μειωμένη. Δεν μπορεί να αναπτυχθεί δημιουργικότητα – όση θα έπρεπε- γιατί υποβόσκει η αδράνεια της σκέψης, η αδιαφορία και η κακή ιεράρχηση των αναγκών τους. Όμως, κάτω από τον μανδύα της ομοιομορφίας που επιχειρούμε να τους φορέσουμε, πίσω από τις ταμπέλες και τους αφορισμούς, ασφυκτιούν ανάγκες, λουφάζουν προσμονές, ελπίδες και όνειρα, κρύβονται φόβοι, παράπονα και αιτήματα που δυσκολεύονται να εκφραστούν.
Εδώ λοιπόν φαίνεται η αναγκαιότητα του παραμυθιού στην παιδική ηλικία. Στα παραμύθια όλα έχουν ψυχή, αισθήσεις και βούληση. Έτσι, δεν τέρπουν μονάχα την παιδική ψυχή, αλλά ανταποκρίνονται στην παιδική ανάγκη και την επιθυμία του παιδιού να ξεφύγει από την πεζότητα της ψυχρής πραγματικότητας.
Βέβαια, φαντασία έχει ο καθένας, διαφορετικά δε θα μπορούσαμε να ονειρευόμαστε. Η φαντασία του καθενός, ωστόσο, δεν έχει μέσα της το ίδιο υλικό. Στους μάγειρες περιέχει κυρίως γεύσεις και στους ζωγράφους χρώματα και σχήματα. Όμως η φαντασία των συγγραφέων είναι γεμάτη κυρίως από λέξεις.
Με λέξεις λειτουργεί επίσης και η φαντασία εκείνων που διαβάζουν ή ακούνε ιστορίες. Το παραμύθι είναι η ιστορία που λατρεύουν τα παιδιά. Συνέχεια →
Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης οι καινούριες νοοτροπίες (τρία Κ καριέρα-κέρδος κατανάλωση) έχουν εκτοπίσει τις πραγματικές ανθρώπινες αξίες. Πετυχημένος πλέον θεωρείται εκείνος που έχει υπερμεγέθεις τραπεζικούς λογαριασμούς και ακριβή ακίνητη και κινητή περιουσία. Αυτόν δείχνουν όλα τα δάκτυλα και αυτόν ονειρεύονται όλοι να φθάσουν.
Εκεί έχουν προσανατολιστεί τα εκπαιδευτικά (κατ’ ευφημισμό παιδαγωγικά) ιδρύματα παγκοσμίως: στη μεθοδολογία της οικονομικής ανάπτυξης, από την οποία καρπούνται όλο και λιγότεροι και για την οποία μοχθούν όλο και περισσότεροι. Η παγκοσμιοποίηση δεν αφορά στη διασπορά των αξιών και των αρετών πλέον. Αφορά στη διασπορά χρήματος και υλικών αγαθών. Και, πράγματι, αυτό γίνεται αλλά εν μέρει, δεδομένου ότι οι πλούσιοι αυξάνονται, οι πτωχοί αυξάνονται περισσότερο, και η λεγόμενη μεσαία τάξη, αυτή που σήκωνε το βάρος της παιδείας αφανίζεται βαθμηδόν μαζί με την παιδεία. Στο βωμό της παγκοσμιοποίησης πολιτιστικές αξίες ισοπεδώνονται, μακραίωνες παραδόσεις καταπατούνται, η γλώσσα και η παιδεία θεωρούνται απλώς όργανα ή μέσα που θα βοηθήσουν στην ομοιογένεια, επικρατεί η τυποποίηση των πάντων.
Ναι, η εκπαιδευτική πολιτική είναι μέρος της οικονομικής πολιτικής. Η όποια αναφορά στην κοινωνική πολιτική είναι άνευ πραγματικού αντικρίσματος, βαίνει συνεχώς μειούμενη και έχει ημερομηνία λήξης.
Η νοητική και ψυχική καλλιέργεια, η εμφύσηση αξιών και ιδανικών που διαμορφώνουν την προσωπικότητα και αναπτύσσουν το ήθος είναι οι βηματοδότες της παιδείας. Συνέχεια →
Ο Bernie Trilling τονίζει την αναγκαιότητα δημιουργίας Σχολείων του Μέλλοντος, καθώς οι μαθητές που ξεκινούν το σχολείο σήμερα, θα πρέπει να προετοιμαστούν για έναν πολύ διαφορετικό κόσμο είκοσι χρόνια μετά.
Μέσα από τη νέα εξίσωση της μάθησης παρουσιάζει τις κύριες μαθησιακές δεξιότητες που απαιτούνται στην Κοινωνία της Γνώσης: «3Rs X 7Cs = 21stCentury Learning».
Η εξίσωση, όπως διατυπώθηκε από τον Trilling, αναφέρεται στις τρεις βασικές ικανότητες: της ανάγνωσης, της γραφής και της αρίθμησης (3Rs) και
στις απαραίτητες δεξιότητες του 21ου αιώνα, που είναι:
Κριτική Σκέψη και Δράση
Δημιουργικότητα
Συνεργασία
Διαπολιτισμική Κατανόηση
Επικοινωνία
Γνώση Η/Υ
Επαγγελματική & Μαθησιακή Αυτοδυναμία
Το σχολείο του παρόντος δεν προηγείται της εποχής του, ούτε συμβαδίζει με αυτή. Έμεινε πίσω. Έτσι, οι μαθητές, μέσα από το σχολείο μαθαίνουν να λειτουργούν με δεδομένες στρατηγικές, με δογματικά μοντέλα ή με προτάσεις που βασίζονται στην απομνημόνευση κυρίως και ελάχιστα στην επεξεργασία. Είναι σε θέση να μπορούν να ανακαλούν κανόνες και να χρησιμοποιούν την κοινή επιστημονική γνώση για να συνάγουν ή να αξιολογήσουν συμπεράσματα, να λύνουν προβλήματα με μικρό αριθμό βημάτων επεξεργασίας, αλλά μέχρι εκεί.
Ακόμη και σήμερα το σχολείο με τις συντηρητικές μεθόδους, τα σφιχτά προγράμματα, τις εξετάσεις, τις συσσωρευμένες γνώσεις μέσα από κλειστά και δογματικά σχολικά εγχειρίδια και τέλος τη διδασκαλία-διαδικασία της «μεταφύτευσης» μοιάζει περισσότερο με φυλακή της σκέψης, της γνώσης, της μόρφωσης παρά με πηγή όπου ρέει ακατάπαυστα η φιλομάθεια και η μάθηση.
Ένα σχολείο που παρέχει εξειδικευμένη εκπαίδευση, ικανή να ανταπεξέλθει στις τεχνικές και οικονομικές απαιτήσεις των καιρών, ένα σχολείο «εργαλειακής» γνώσης, δεν παρέχει παιδεία που είναι κάτι παραπάνω από την αφυδατωμένη εκπαίδευση, γιατί η παιδεία έχει επιπλέον το άρωμα της ψυχικής και πνευματικής ανάτασης. Εκπαίδευση επιδέχεται και ένας σκύλος, παιδεία όμως όχι. Το χαρακτηριστικό είναι η εγκατάλειψη της γενικής παιδείας και η επαγγελματοποίηση της εκπαίδευσης. Στον βωμό της παγκοσμιοποίησης πολιτιστικές αξίες ισοπεδώνονται, μακραίωνες παραδόσεις καταπατούνται, η γλώσσα και η παιδεία θεωρούνται όργανα ή μέσα που θα βοηθήσουν στην ομοιογένεια. Επικρατεί η τυποποίηση των πάντων. Συνέχεια →
«Ο δάσκαλος είναι η καρδιά του εκπαιδευτικού συστήματος. » – Sidney Hook
«Ο δάσκαλος δεν είναι διεκπεραιωτής εγγράφων, δεν κάθεται σε μια καρέκλα ενός γραφείου, αντίθετα είναι δημιουργός ανθρώπων και κοινωνίας.
Ο δάσκαλος δεν είναι ένας ξηρός επαγγελματίας. Έχει απέναντί του καθημερινά άδολα μάτια, αθώα, αγνά, γεμάτα απορία.
Έχει ψυχές που αναζητούν την αλήθεια.
Ο δάσκαλος είναι ψυχοπλάστης.
Ο σημερινός δάσκαλος δεν ξοδεύει όλο του τον χρόνο στη μετάδοση των γνώσεων, που ορίζει το αναλυτικό πρόγραμμα. Βεβαίως, το κάνει και αυτό, είναι καθήκον του. Όμως, ως επιστήμονας αιχμής, προσφέρει κάτι διαφορετικό. Το διαφορετικό πηγάζει από την πίστη του ότι το σχολείο είναι ένας υγιής οργανισμός, ότι είναι ένας οργανωμένος κοινωνικός θεσμός και όχι μια κλινική μεταμόσχευσης γνώσεων.
Ο σημερινός δάσκαλος, υποχρεωμένος από την απίστευτη ταχύτητα που καθημερινά εμφανίζονται και αποταμιεύονται αμέτρητα τεχνολογικά αγαθά και γνώσεις, έχει προχωρήσει σε πολλές και γενναίες αναθεωρήσεις των παραδοσιακών εννοιών της επιστήμης του.
Στη σημερινή εποχή λοιπόν, το ζήτημα της πνευματικότητας και της προσωπικότητας του δασκάλου, είναι περισσότερο από κάθε άλλη εποχή απαίτηση και ανάγκη των μαθητών.»
Το φετινό θέμα εορτασμού «Ελευθερία στη διδασκαλία, ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών»,(Teaching in Freedom, Empowering Teachers) επιβεβαιώνει ξανά ως κορυφαία προτεραιότητα σε όλες τις στρατηγικές εκπαίδευσης και ανάπτυξης, την ενίσχυση των εκπαιδευτικών για να μπορέσουν να προσφέρουν σε κάθε μαθητή την εκπαίδευση που δικαιούται. Απαιτεί από τους δασκάλους την επαγγελματική ανεξαρτησία, την ελευθερία και τα εργαλεία που απαιτούνται για την παροχή ποιοτικής εκπαίδευσης, η οποία πρέπει να λαμβάνει υπόψη τις συνθήκες, τις ανάγκες και τις προσδοκίες των μαθητών. Τιμά τους δασκάλους και τον ρόλο τους στην παροχή άριστης εκπαίδευσης σε όλα τα επίπεδα. Συνέχεια →
Μετάβαση είναι το «πέρασμα» από μια γνωστή κατάσταση σε μια άλλη, άγνωστη σε μας, και μπορεί να αφορά οποιαδήποτε πτυχή της ζωής μας, όπως π.χ. είναι η μετάβαση από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό, από το δημοτικό στο γυμνάσιο, η μετάβαση από την παιδική στην εφηβική ηλικία, η μετάβαση από το σχολείο στην αγορά εργασίας ακόμα και η μετακόμιση σε άλλη πόλη ή χώρα κτλ.
Ένας μαθητής ακολουθεί την εξής τετραμερή κλιμάκωση των σχολικών βαθμίδων: Νηπιαγωγείο, Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο. Κατά τη μετάβαση από τη μία σχολική βαθμίδα στην επόμενη, επικρατούν νέες συνθήκες και απαιτήσεις, στις οποίες το παιδί πρέπει να προσαρμοστεί ώστε να ανταπεξέλθει με επιτυχία στις, αυξημένες, απαιτήσεις της νέας εκπαιδευτικής βαθμίδας.
Η είσοδος στο σχολείο είναι ένα γεγονός γεμάτο δυσκολίες, γιατί φέρνει μία από τις σημαντικότερες αλλαγές στον υπάρχοντα τρόπο ζωής των παιδιών. Για τα περισσότερα παιδιά, η φοίτηση στο σχολείο αποτελεί την πρώτη εμπειρία παρατεταμένης απομάκρυνσης από το σπίτι. Για πολλές ώρες, κάθε εργάσιμης ημέρας, το παιδί απομακρύνεται από τις γνώριμες και βολικές συνήθειες του σπιτιού, από έναν τρόπο ζωής όλο παιχνίδι και με μία στοργική μητέρα γύρω του, πάντα διαθέσιμη, για να βρεθεί σε ένα απαιτητικό καθεστώς, γεμάτο πειθαρχεία, όπου δεν έχει καμία πρόσβαση και καμία δυνατότητα προσφυγής στην μητρική προστασία και συμπαράσταση.
Είναι το παιδί έτοιμο για το δημοτικό σχολείο; Πώς μπορώ να το βοηθήσω; Ποιες είναι οι απαραίτητες γνώσεις και δεξιότητες που θα πρέπει να έχει, το κάθε παιδί, για να πετύχει σε αυτή τη δύσκολη και σημαντική μετάβαση από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό σχολείο;
Η μετάβαση του νηπίου από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό σχολείο θεωρείται μια από τις σημαντικότερες περιόδους της παιδικής ηλικίας, καθώς σηματοδοτεί ιδιαίτερα έντονες αλλαγές στο οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον του, εκθέτοντας το σε μια ποικιλία αλλαγών και απαιτήσεων, γνωστικών, συναισθηματικών και κοινωνικών.
Το παιδί έρχεται στο δημοτικό σχολείο. Μπαίνει, την πρώτη ημέρα, μέσα από μια μεγάλη πόρτα, σ’ έναν χώρο τόσο άγνωστο αλλά και τόσο γνωστό σ’ αυτό. Άγνωστο γιατί τώρα είναι όλα διαφορετικά από τις εικόνες που είχε μέσα του από τη ζωή του στο μικρό νηπιαγωγείο.
Γνωστό από τις περιγραφές που άκουγε, τόσον καιρό, από τους γονείς του και τους μεγαλύτερους ηλικιακά φίλους του.
Η είσοδος του παιδιού στο σχολείο αποτελεί ένα σημαντικό στάδιο της ζωής του και είναι στενά συνδεδεμένη με μια σειρά από μεταβολές του φυσικού και κοινωνικού περιβάλλοντός του. Συνέχεια →
Δημήτριος Α. Σιδηρόπουλος
Ph.D., M. Ed., M. Th.
Σχολικός Σύμβουλος
Νομού Θεσσαλονίκης
Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία ο θεσμικός ρόλος των εκπαιδευτικών είναι αποφασιστικός τόσο στη διασφάλιση και στη βελτίωση της ποιότητας της συνεργασίας μεταξύ του σχολείου και των γονέων όσο και στη διαμόρφωση των σχολικών μονάδων σε κοινότητες φροντίδας, μάθησης και αλλαγής (Graham-Clay, 2005, Epstein, 1995). Ως προς αυτό το σκοπό χρειάζεται οι εκπαιδευτικοί να υποστηρίζονται πολυεπίπεδα και μεθοδικά με σκοπό να καταστούν περισσότερο ικανοί να αναλάβουν θεσμικές πρωτοβουλίες σχεδιασμού και υλοποίησης δράσεων, οι οποίες:
α) θα θέσουντους μαθητές στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, της αναγνώρισης και της προσοχήςτης οικογένειας, του σχολείου και της τοπικής κοινότητας (Waggoner & Griffith, 1998),
β) θα εμπνεύσουν αισθήματα κοινοτισμού, αλληλεγγύης και συνεργασίας στα μέλη
των παραπάνω κοινωνικών θεσμών αναφοράς και ένταξης (Fantuzzo et.al., 2000).
Έτσι οι μαθητές έχουν αυξημένες πιθανότητες:
α) να εργαστούν επίπονα και συστηματικά για να αναπτυχθούν ως αυτόνομες και κοινωνικές προσωπικότητες και
β) να αποκτήσουν θεμελιώδεις λειτουργικές κοινωνικο-γνωστικές και συναισθηματι-
κές δεξιότητες για να αναπτύξουν τις φυσικές τους κλίσεις και τα προσωπικά τους
ενδιαφέροντα (Bronfenbrenner, 1986).
Εδώ χρειάζεται να επισημανθεί ότι η σύμπραξη μεταξύ της οικογένειας, του σχολείου και της τοπικής κοινότητας δεν δύναται να έχει ως μονοδιάστατο στόχο τη βελτίωση των ακαδημαϊκών επιδόσεων των μαθητών (Hara & Burke, 1998), αλλά να επιδιώκει την ολόπλευρη ανάπτυξη των μαθητών σε όλες τις περιοχές και εκφάνσεις της προσωπικής, σχολικής και κοινωνικής τους ζωής (Delors, 1996).
Η έρευνα δημοσιεύθηκε «Επιστήμες Αγωγής» Τεύχος 3/2016
Μετά από 19 χρόνια, Νηπιαγωγεία και Δημοτικά αποκτούν έναν νέο τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας. Τα τελευταία Π.Δ είχαν εκδοθεί το 1998 (ΠΔ200/1998 & ΠΔ201/1998).
Το νέο Προεδρικό Διάταγμα 79/2017, που δημοσιεύτηκε σε ΦΕΚ, σηματοδοτεί μία νέα εποχή για την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση διότι απεικονίζει την οργάνωση και λειτουργία ενός σύγχρονου σχολείου προσαρμοσμένο στις νέες κοινωνικές και εκπαιδευτικές ανάγκες.
Με τις νέες ρυθμίσεις γίνεται εμφανής ο ενιαίος χαρακτήρας της Α/θμιας Εκπαίδευσης σε καθημερινό πρακτικό πεδίο ενώ για πρώτη φορά δε διαχωρίζεται η λειτουργία του Νηπιαγωγείου από αυτή του Δημοτικού σχολείου. Το Π.Δ αποσαφηνίζει και συγκεκριμενοποιεί σημεία για τα οποία εδώ και χρόνια δεν υπήρχε απάντηση και καλύπτει τις ανάγκες λειτουργίας του σημερινού σχολείου. Τέλος, ενισχύει με αρμοδιότητες το Σύλλογο Διδασκόντων για θέματα που αφορούν τη λειτουργία της Σχολικής Μονάδας.
Καινοτόμα Σημεία
ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΩΝ
Απλουστεύεται η διαδικασία ορισμού ορίων των σχολικών περιφερειών καθώς και ο ορισμός των ορίων της σχολικής περιφέρειας των Τμημάτων Ένταξης.
ΕΓΓΡΑΦΕΣ- ΜΕΤΕΓΓΡΑΦΕΣ
Αλλάζει η διαδικασία των εγγραφών και γίνεται με τον ίδιο τρόπο τόσο στο Νηπιαγωγείο όσο και στο Δημοτικό σχολείο.
Οι εγγραφές γίνονται εγκαίρως (1-20 Μαΐου), με διαφάνεια και αντικειμενικότητα.
Η διαδικασία απλουστεύεται τόσο για τους γονείς όσο και για τους εκπαιδευτικούς.
Αναλαμβάνει η διοίκηση σε μεγάλο βαθμό τη διευθέτηση των εγγραφών, αποδεσμεύοντας τους εκπαιδευτικούς από τις διενέξεις και αντιπαραθέσεις που είχαν με γονείς για αυτό το θέμα.
Η διαδικασία των εγγραφών δεν αφήνει περιθώρια για να μείνουν τα προνήπια εκτός νηπιαγωγείου.
Τέλος, το πληροφοριακό σύστημα επισφραγίζει τη διαδικασία των εγγραφών.
Απλοποιείται και διευκρινίζεται η διαδικασία της μετεγγραφής των μαθητών του νηπιαγωγείου και δημοτικού.
ΕΥΕΛΙΚΤΟ ΩΡΑΡΙΟ 2 ΕΒΔΟΜΑΔΩΝ ΣΤΑ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΑ
Στην αρχή κάθε διδακτικού έτους δίνεται η δυνατότητα να προσαρμόζονται ομαλά τα νήπια-προνήπια στο νέο σχολικό περιβάλλον με ένα ευέλικτο ωράριο για 2 εβδομάδες. Αυτή η ρύθμιση είναι ένα μέτρο παιδαγωγικό και δείχνει σεβασμό στην ιδιαιτερότητα αυτής της ηλικιακής -εκπαιδευτικής ομάδας.
ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΩΝ
Αποδίδονται αρμοδιότητες στο Σύλλογο Διδασκόντων. Ο Σύλλογο Διδασκόντων αναλαμβάνει ουσιαστικό ρόλο για όλα τα θέματα που απασχολούν τη σχολική μονάδα. Ο Σύλλογος Διδασκόντων συνεδριάζει τακτικά, προγραμματίζει και αποτιμά το εκπαιδευτικό έργο της σχολικής μονάδας. Έχει τη δυνατότητα να αναμορφώνει το Εβδομαδιαίο Ωρολόγιο Πρόγραμμα του Νηπιαγωγείου /Δημοτικού και να το προσαρμόζει στις ανάγκες της σχολικής μονάδας.
ΕΠΙΛΟΓΗ ΣΗΜΑΙΟΦΟΡΩΝ
Η επιλογή σημαιοφόρων, παραστατών και υπευθύνων κατάθεσης στεφάνου πραγματοποιείται με κλήρωση ανάμεσα στο σύνολο των μαθητών της τάξης στοχεύοντας στη δημιουργία θετικού παιδαγωγικού κλίματος στη σχολική μονάδα και αποφεύγοντας τους ανταγωνισμούς και τις διενέξεις μεταξύ των μαθητών.
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΩΡΟΛΟΓΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Η αποτύπωση- αναφορά, για πρώτη φορά στα εκπαιδευτικά δεδομένα, σε ΠΔ του Εβδομαδιαίου Ωρολογίου Προγράμματος Νηπιαγωγείου και Δημοτικού έχει πρακτικό, λειτουργικό και ουσιαστικό χαρακτήρα και έχει ως στόχο να διευκολύνει την εκπαιδευτική κοινότητα μειώνοντας την πολυνομία. Παρέχεται η δυνατότητα προσωρινής αναμόρφωσης του ΕΩΠΔ με απόφαση συλλόγου διδασκόντων λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες της Σχολικής Μονάδας.
ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ
Για πρώτη φορά γίνεται σαφής αναφορά στο 14 άρθρο του ΠΔ και ορίζονται Παιδαγωγικές συναντήσεις για να υπάρξει στενή συνεργασία νηπιαγωγείου και δημοτικού σχολείου με στόχο τη διασφάλιση της ομαλής μετάβασης των μαθητών/τριών από το Νηπιαγωγείο στο Δημοτικό.
ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ
Δίνονται στο άρθρο 16 του ΠΔ σαφείς ορισμοί και διευκρινίζονται θέματα που αφορούν τις Σχολικές Δράσεις, τις Διδακτικές Επισκέψεις, τα Εκπαιδευτικά Προγράμματα, τις Ημερήσιες Εκδρομές στο πλαίσιο της σχολικής ζωής. Αποσαφηνίζεται το πλαίσιο της παρουσίας τρίτων προσώπων στο χώρο της Σχολικής Μονάδας.
ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΜΑΘΗΤΩΝ
Δίνεται έμφαση στην ασφάλεια των μαθητών και δίνονται σαφείς οδηγίες για την προσέλευση και αποχώρηση των μαθητών/τριών από/προς τη Σχολική Μονάδα.
Άμα τοποθετήσουμε το σημερινό σχολείο σαν διαφάνεια πάνω στο παλαιότερο, τι θα καλυφθεί, τι καινούριο θα διαφανεί;Τίποτε το καινούριο, η ίδια εικόνα, μουντή, άχαρη και χωρίς χρώματα.Το κοινό σημείο στην τάξη είναι ο δύστυχος μαθητής, που πρέπει να κάθεται απέναντι, χαμηλότερα, ήσυχος, ακίνητος και να προσέχει, να προσέχει. Η ίδια διαφάνεια. Το σχολείο του παρόντος δεν προηγείται της εποχής του, ούτε συμβαδίζει με
αυτή. Έμεινε πολύ πίσω.
Οι ειδήμονες των Επιστημών της Εκπαίδευσης έφεραν τη μία μεταρρύθμιση μετά την άλλη, αλλά κράτησαν στην αίθουσα διδασκαλίας το ίδιο σκηνικό, την ίδια ατμόσφαιρα.
Έμεινε ν’ αναδεύεται η ίδια σκόνη, η ίδια κλεισούρα. Το σχολείο δεν άνοιξε, δεν μπήκε φρέσκος αέρας, δεν έγινε καμιά αξιόλογη αλλαγή. Και όλα αυτά για το «μέλλον» του παιδιού. Μα ποιο είναι αυτό το μέλλον, τέλος πάντων, που αξίζει τόσες θυσίες, ώστε να χαθεί ολόκληρη η παιδική ζωή, να χαθεί η καλύτερη περίοδος της ανθρώπινης ζωής; Η Επιστήμη της Εκπαίδευσης, μεταξύ των άλλων, δημιούργησε και την εξής παραδοξότητα: Παιδιά που καλούνται να είναι ενήλικες σε μικρογραφία, «άμα τη γεννήσει των», αν όχι σοφοί γέροντες υπό κλίμακα.
Ο άνθρωπος όμως, δεν είναι μηχανή προγραμματισμένη να εκτελεί κάτι συγκεκριμένο και προκαθορισμένο, χωρίς σκέψη, χωρίς κρίση, χωρίς συναίσθημα και κυρίως χωρίς δημόσια
αρετή.
Ο άνθρωπος-μηχανή βολεύει το σύστημα, γιατί πουλάει αυτό που διαθέτει σε ένα είδος συναλλαγής, που οι επιπλέον αξίες δεν κοστολογούνται.
(από το βιβλίο «Μαθαίνοντας πώς να μαθαίνω» της Άννας Παππά)
Το «Children» μια μικρή ταινία κινουμένων σχεδίων που εξερευνά τη σκοτεινή πλευρά της εκπαίδευσης ρίχνει μια κριτική ματιά στην εμμονή του εκπαιδευτικού συστήματος με την τελειότητα. Δημιουργήθηκε από τον Ιάπωνα εικονογράφο Okada Takuya, και απεικονίζει έναν γκρίζο κόσμο, μια γκρίζα γειτονιά, ένα γκρίζο σχολείο με γκρι τάξεις. Σε αυτό κάθονται σε σειρές γκρι παιδιά, που ξεχωρίζουν μεταξύ τους από τον αριθμό στη σφραγίδα που βρίσκεται στο κεφάλι τους. Είναι μια ταινία που προκαλεί τη σκέψη με πολλούς τρόπους, εξετάζοντας τον τρόπο με τον οποίο τα παιδιά ΔΕΝ αντιμετωπίζονται ως άτομα εντός του εκπαιδευτικού συστήματος, και πώς μπαίνουν σε καλούπια, σαν τα πρόβατα. Μας αναγκάζει, επίσης, να εξετάσουμε την τεράστια πίεση που δέχονται τα παιδιά από τη στιγμή που ξεκινούν το σχολείο, και πόσο βαρετές μπορεί να είναι οι σπουδές τους. Πού χωράει το παιχνίδι με τόση εργασία και μελέτη για τις εξετάσεις; Πώς η πίεση του να πάρουν άριστα, τα επηρεάζει ψυχικά; Τα γκρίζα παιδιά κάθονται ήσυχα μέρα με τη μέρα, εργάζονται σκληρά για να πάρουν τους καλύτερους βαθμούς, για να κερδίσουν την επιβράβευση του δασκάλου τους. Ένα αγόρι αισθάνεται την πίεση να ξεχειλίζει μέσα του, καθώς περιμένει στην ουρά για να πάρει τα αποτελέσματα από τις εξετάσεις. Εκρήγνυται ως αντίδραση ενάντια στην συνεχή πίεση, εμπνέοντας και τους υπόλοιπους μαθητές να κάνουν το ίδιο.
Η δωρεάν εκπαίδευση για όλους υπήρξε ένα από τα μεγάλα επιτεύγματα της σύγχρονης εποχής. Σήμερα, το σχολείο που άλλαξε τη ζωή δισεκατομμυρίων ανθρώπων, βγάζοντάς τους από την κοινωνική απομόνωση και την αμάθεια, συχνά και από τη φτώχεια, δέχεται πιέσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς, από δημοσιονομικές κρίσεις που απαιτούν μειώσεις κονδυλίων. Τίθεται ωστόσο και ένα θέμα απολογισμού πεπραγμένων και χάραξης μελλοντικών στόχων. Είναι ικανοποιητικό το περιεχόμενο της παρεχόμενης γνώσης σε μια εποχή που τα πάντα αλλάζουν με μεγάλη ταχύτητα; Είναι το σχολείο ένας συντηρητικός θεσμός που δεν δέχεται εύκολα την αλλαγή ή μπορεί και να είναι ευέλικτος, αν πρέπει, για να προσαρμόζεται στις διαρκώς μεταβαλλόμενες συνθήκες; Και τι είδους οφείλει να είναι αυτή η προσαρμοστικότητα; Πρέπει να υπακούει στα κελεύσματα της αγοράς εργασίας ή να τα αγνοεί, υιοθετώντας μια οπτική πλήρους αυτονόμησης της παιδείας που θα ετοιμάζει πολίτες χωρίς να λαμβάνει υπόψη τέτοιες παραμέτρους; Μπορεί επίσης να εξασφαλίσει άμβλυνση των ανισοτήτων στην πρόσβαση της γνώσης;
Επιπλέον, τα περισσότερα μαθήματα που περιλαμβάνονται στα ωρολόγια προγράμματα, έστω και αν η διδακτέα ύλη εξελίσσεται με το χρόνο και ανάλογα με τις εκάστοτε εκπαιδευτικές θεωρήσεις, είναι στη βάση τους περίπου τα ίδια εδώ και πολλές δεκαετίες. Θα συνεχιστεί αυτό και στο μέλλον; Θα μπορούσε άραγε κανείς να φανταστεί νέα γνωστικά αντικείμενα στα οποία σήμερα δίνεται ελάχιστος ή καθόλου χώρος; Τι προσδοκά και τι προβλέπει ότι θα συμβεί η εκπαιδευτική κοινότητα; Διανοούμενοι και ειδικοί από την Ελλάδα και το εξωτερικό μάς ξεναγούν στο σχολείο του αύριο, όπως ελπίζουν ή φαντάζονται ότι θα μπορούσε να εξελιχθεί.
Fylatos Publishing / Ekdoseis Fylatos
.png)
Anna ' s Pappa blog 