10 Δεκεμβρίου: Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (υλικό)

Οργανώσεις, σύλλογοι, κυβερνητικοί και μη παράγοντες, όλοι μιλούν για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Όλοι μιλούν για τα δικαιώματα των παιδιών, των γυναικών. Τα δικαιώματα της τρίτης ηλικίας. Τα δικαιώματα των προσφύγων. Τα δικαιώματα των αρρώστων. Τα δικαιώματα των φυλακισμένων. Ακόμη και για τα δικαιώματα των ζώων. Γιατί τόσο ανάγκη υπενθύμισης πως υπάρχουν καταγραμμένα και διακηρυγμένα ανθρώπινα δικαιώματα; Πότε υπάρχει αυτή η ανάγκη να φωνάξουμε πως υπάρχουν δικαιώματα; Μα όταν καταπατούνται! Τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατούνται από όλους μας! Είτε ασκώντας βία εις βάρος των συνανθρώπων μας, είτε αγνοώντας κάποιους για να έχουμε περισσότερο κοινωνικό χώρο εμείς, είτε τέλος προσποιούμενοι πως δεν γνωρίζουμε, δεν είδαμε, δεν ακούσαμε!

κάνε κλικ για να επισκεφθείς το webquest των ανθρώπινων δικαιωμάτων

Δεν είναι λίγες οι φορές που ασκούμε περιττή εξουσία για να διασκεδάσουμε τις ανασφάλειες μας. Και κάθε φορά που θα κλείνουμε μάτια και αυτιά, θα υπάρχει ανάγκη να μας θυμίζουν και να θυμίζουμε πως υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα. Σίγουρα είναι καλό να κάνει κάποιος αγαθές πράξεις, όμως είναι θεάρεστο να αποτρέπει να γίνεται το κακό.

κάνε κλικ για να επισκεφθείς το wiki των ανθρώπινων δικαιωμάτων

Έχει δικαίωμα η μάνα, να ακούσει από μας μια καλή κουβέντα. Έχει δικαίωμα για λίγο χρόνο μαζί μας ο πατέρας. Έχει δικαίωμα σε μια ζεστή καλημέρα η γριά γειτόνισσα που έμεινε ολομόναχη στο κόσμο. Έχει δικαίωμα να χορτάσει φαγητό το παιδί του γείτονα που έμεινε χωρίς δουλειά. Έχει δικαίωμα ο πρόσφυγας που βρέθηκε στην πόλη μας παρά την θέληση του, από ζεστασιά. Έχει δικαίωμα το τσιγγανόπουλο στην εκπαίδευση. Έχει δικαίωμα στην αξιοπρέπεια ο μειονοτικός. Έχει δικαίωμα στον σεβασμό το άτομο με ειδικές ανάγκες. Έχει δικαίωμα σε ένα ρούχο το ορφανό για να σκεπάσει την γύμνια του. Έχει δικαίωμα ο κατάκοιτος παππούς της διπλανής πόρτας για φάρμακα. Έχει δικαίωμα το παιδί μας να νοιώσει πως νοιαζόμαστε για αυτό. Έχει δικαίωμα ο νέος να κληρονομήσει περιβάλλον χωρίς μόλυνση. Έχει δικαίωμα ο καθένας μας να νοιώθουμε πως βρισκόμαστε ανάμεσα σε ανθρώπους. Έχει δικαίωμα η ψυχή μας από συγχώρεση, να δώσει και να πάρει.
Αυτά τα δικαιώματα δεν τα καταπατούν οι κυβερνήσεις! Έστω, όχι μόνο αυτές. Αυτά τα δικαιώματα τα καταπατούμε όλοι καθημερινά. Προσπερνάμε κοιτάζοντας, χωρίς να βλέπουμε. Γιατί βλέπω σημαίνει συνειδητοποιώ. Κατοικούμε στην γειτονιά, χωρίς να ζούμε εκεί. Γιατί ζω σε μια γειτονιά θα πει, αλληλεπιδρώ, συμμετέχω στο κοινωνικό γίγνεσθαι, είμαι κομμάτι ενός συνόλου που έχει συνοχή.
Η εποχή μας προσφέρει στον καθένα την δυνατότητα να συμβάλλει στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η καταπάτηση των δικαιωμάτων των διπλανών, μας ενδιαφέρει όλους και πρέπει να μας πληγώνει. Όταν καταπατούνται δίπλα μας τα ανθρώπινα δικαιώματα σημαίνει πως η κοινωνία γίνεται απάνθρωπη, σκληρή. Η κοινωνία χάνει την συνοχή της και τα άτομα γίνονται περισσότερο ευάλωτα. Ο καθένας μας κινδυνεύει! Αγωνίζομαι για τα ανθρώπινα δικαιώματα σημαίνει προστατεύω τον εαυτό μου. Εμείς έχουμε πρόσωπο, η πολιτεία όχι. Εμείς είμαστε κοντά, η πολιτεία μακριά.
Κάθε μέρα, ή μάλλον πολλές φορές τη μέρα δίνεται στον καθένα η ευκαιρία να κάνει μια αρχή, να αναθεωρήσει την στάση του. Όταν ο καθένας περιφρουρεί τα δικαιώματα του διπλανού του, τότε εξασφαλίζουμε κοινωνική συνοχή, αλληλεγγύη, σιγουριά.
(πηγή κειμένου: Κωνσταντίνος Ασλανίδης)