«Το μικρό χωριό στο βουνό όπου τα παιδιά δε χαμογελούσαν ποτέ»φιλαναγνωσία- δραστηριότητες

κάνε κλικ

Ένα αντιπροσωπευτικό παραμύθι για θέματα ένταξης όλων των παιδιών στο γενικό
σχολείο είναι αυτό της Ελένης Φιάκα (1993), με τίτλο ‘Το μικρό χωριό στο βουνό όπου τα παιδιά δεν χαμογελούσαν ποτέ’.
Το παραμύθι παρουσιάζει ένα χωριό στο οποίο οι γονείς έκαναν τα πάντα για την εκπαίδευση των παιδιών τους και για το λόγο αυτό είχαν ένα διαφορετικό σχολείο για κάθε διαφορετική κατηγορία παιδιών (π.χ. σχολείο για παιδιά με προβλήματα όρασης, σχολείο για μικρές διάνοιες, σχολείο για παιδιά με μεγάλο μπόι κτλ.).Τα παιδιά όμως δεν χαμογελούσαν ποτέ. Μέχρι που ήρθε μια σοφή δασκάλα και τους πρότεινε να δημιουργήσουν ένα μεγάλο και χαρούμενο σχολείο στο οποίο θα πήγαιναν όλα τα παιδιά του χωριού. Στο σχολείο αυτό πήγαν όλοι οι δάσκαλοι από τα προηγούμενα σχολεία και όλος ο εξοπλισμός. Το αποτέλεσμα ήταν ότι σε αυτό το σχολείο τα παιδιά όχι μόνο μάθαιναν, αλλά και γελούσαν!
Το παραμύθι έχει εικονογραφηθεί από παιδιά νηπιαγωγείου. Παρουσιάζει ουσιαστικά την ιδέα της ενιαίας εκπαίδευσης, με τρόπο που να είναι κατανοητός από παιδιά μικρής ηλικίας και ανατρέπει την παραδοσιακή αντίληψη ότι τα παιδιά με ειδικές ανάγκες πρέπει να εκπαιδεύονται στο ειδικό σχολείο από ειδικούς δασκάλους.